8. Gips!

De dokter komt binnen om me naar de gipskamer te brengen, maar voordat hij daar de kans voor krijgt staat Marlies al voor zijn neus. Ze vraagt aan hem of ik alsjeblieft de examen mag leren en maken morgen. Eerst gaat hij er tegen in. [ik kan het allemaal niet heel goed horen] en ik weet niet hoe Marlies het voor elkaar krijgt, maar ze heeft hem over gehaald. Alleen moet ik dan wel iets langer blijven in het ziekenhuis. Voor de mogelijke klappen die het kan veroorzaken. Nu Marlies haal doel heeft bereikt laat ze de dokter mij naar de gipskamer brengen om mijn gips erom te laten doen. Marlies loopt de andere kant op, haar kennende gaat ze een leraar regelen. Marlies doet niet veel, maar als ze iets doet, dan doet ze het goed. In de gipskamer verteld de dokter mij wat ze allemaal precies gaan doen. En dan heb ik echt zo’n idee van Dat wil ik niet weten! Ik vind het al eng genoeg. Hoe kinderachtig het ook lijkt. Het is toch fijn om Frank zijn hand vast te hebben als ze het gips om m’n been doen. Gelukkig mag ik wel zelf de kleur uitkiezen. Het word natuurlijk Roze. Waarop Frank weer eens diep zucht. Als het gips er eindelijk op zit word ik weer naar mijn kamer gebracht in die o zo stoere rolstoel. Ik voel me gewoon invalide, zo behandelen ze me hier. Echt vreselijk vind ik het. Het liefst zal ik nu opstaan en gaan lopen, maar mijn gezonde verstand weet dat ik dan van iedereen gezeur krijg dat ik rustig aan moet doen. Eenmaal op mijn kamer vraag ik aan de dokter of ik dan tenminste wel alleen naar de wc mag. En dat mag gelukkig. De dokter wijst de wc en gaat dan zelf naar een andere patiënt. Eenmaal op de wc merk ik dat ik al een dag niet meer ben geweest. Als ik daarna mijn handen was kijk ik even in de spiegel. En ik Schrik me kapot! Ik zie nu pas hoe erg ik er aan toe ben!