006

Lauren Brown

Ik werd wakker naast Justin. Hij lag nog vredig te slapen met zijn mond een stukje open. Ik denk terug aan de avond ervoor en bedenk me opeens wat er gebeurd is. Ik kijk even onder de dekens en zie dat ik naakt lig. 'Shit.' Mompel ik zachtjes. Ik ben ontmaagd door Justin. Door Justin Bieber. Droom van ieder tienermeisje waarschijnlijk. Dat was het ook van mij, maar het voelde eigenlijk helemaal niet goed.. Ik zag hoe Justin wakker werd. Hij kreunde wat, wat me deed lachen. Hij opende moeizaam z'n ogen. 'Hey beautiful'. Ik glimlachte lief naar hem. Justin boog zich naar me toe en drukte een kus op mijn voorhoofd. 'Hoe laat is het?' Vraagt Justin gapend. Ik pak mijn telefoon erbij en vertel hem dan het twee uur is. Geschrokken gaan Justin overeind zitten. 'Is het goed als ik ga douchen? Ik moet zo weg.' Ik knik instemmend. Justin loopt de kamer uit en gaat waarschijnlijk opzoek naar de badkamer. Ik hoor hoe zijn telefoon die op het nachtkastje ligt trilt. Ik ga recht overeind zitten en pak zijn telefoon. Ene Hope belt hem. Nieuwsgierig als ik ben denk ik na of ik een Hope ken. Maar er komt niks in me op. Nadat ze waarschijnlijk heeft opgehangen zie ik hoe ze hem berichtjes stuurt als: 'Schatje, waar blijf je? Je zou rond 1 uur hier zijn. We zouden samen gaan lunchen.' 'Jussie, neem nou op. Ik word gek. Slaap je nog? Heb je het zo laat gemaakt gister?' Een jaloers gevoel ging door mijn lichaam. Geen idee waarom ik jaloers was. Ik was niks van Justin en Justin was niks van mij. Hij mocht doen wat ie wou doen. Geschrokken doordat ik de badkamerdeur open hoorde gaan legde ik zo snel mogelijk zijn telefoon weer terug op het nachtkastje. 'Shawty, ik moet weg. Ik had afgesproken met de jongens. We zouden een middagje gaan gamen. Vind je toch niet erg he?' Ik schudde snel m'n hoofd. Ik vond het natuurlijk wel erg. En duidelijk loog hij tegen me. Hij zou nu naar die Hope gaan, maar ik kon en mocht er niks over zeggen. 'Als ik je maar weer snel zie en niet pas weer volgende week.' 'I'll try. Zit weer in de studio voor nieuwe nummers. Ik moet nu echt gaan.' Hij loopt richting het bed buigt zich voorover en geeft mij een zoen. Ik ga er op in en tik met mijn tong tegen zijn lippen. Hij gaat erop in. Proberend om hem hier te houden. Hij duwde me van zich af. 'Sorry, ik moet echt weg.' Hij drukte nog een kus op m'n voorhoofd, pakte zijn telefoon van het nachtkastje en liep de kamer uit, rende de trap af en trok de voordeur achter zich dicht. Lig ik dan. Naakt. Alleen. In bed. Nadenkend over die Hope. Wie zou dat toch zijn. Ik zal en moest hier achter komen.