Hoofdstuk 18

Skyler

Ik was zachtjes naar beneden gelopen en hoorde nu de ruzie tussen Kenzie en pappa. Een zachte hand op mijn schouder deed me opschrikken en Liam trok me in een knuffel. Ik begon te trillen en voor het eerst in een lange tijd begon ik echt te huilen, want ieder woord dat Mackenzie naar Pappa gooide deed me zeer, want wat ze zei was de waarheid. Ik had Mackenzie altijd als vanzelfsprekend aan gehouden en er nooit aan gedacht wat zij wel niet voor mij opgegeven had. Ze was gestopt met dansen zodat ik op Karate kon. Dat was niet iets wat een kind moest opgeven voor haar zusje. "IK BEN DE MEEST VOLWASSENE IN WAT ER OVER WAS VAN DIT GEZIN!!" Ik kon het niet laten om aan iedere keer moest denken dat ik Mackenzie gepest had of uitgescholden. Meestal was ze heel hard weg gelopen. Dat was altijd haar oplossing geweest als er iets aan de hand was. Als iemand naar haar schreeuwde dan rende ze heel hard weg. Ik keek tussen mijn haren door naar de achtertuin waar ik Mackenzie naar pappa zag schreeuwen. Ik had nog nooit iemand zo boos gezien en ik had heel vaak boze mensen gezien hoe Kenzie me ook probeerde te beschermen.
'Denk je dat ze hem gaat vermoorden?' vroeg ik zachtjes. Mijn stem klonk huilerig en klein. 'Ze gaat hem toch niet vermoorden?' Liam schudde geruststellend zijn hoofd en aaide me zachtjes. Hij trok me iets dichter tegen hem aan en ik ging verder met zijn T-shirt nat maken met mijn tranen. 'Als ze hem gaat vermoorden is het dan mijn fout?' Ik weet niet wat ik verwacht had, maar Liam zei niets. 'Ik had haar nooit hier naar toe moeten mee nemen. Ze wilde helemaal niet komen, maar ik wilde wel zo graag en toen moest ze van mamma...' Ik begon nog harder te huilen en voelde me zo stom en schuldig. Mackenzie had zoveel voor me gedaan en nu ze me echt nodig heeft weet ik niet wat ik doen moet. Ik weet niet... Marlieke weet het wel. Marlieke weet altijd alles over Mackenzie. Ik trok me los uit Liams armen en rende naar boven.

Mackenzie

Ik veegde mijn tranen van mijn gezicht en liep het huis in. Liam stond te kijken. Zijn shirt zat onder de natte plekken en hij had een zwak glimlachje op zijn gezicht die waarschijnlijk iets moest zeggen als: het komt allemaal wel goed. Natuurlijk ging het goed komen. Zodra ik 18 was ging ik samen met Marlieke in een appartement wonen en zou alles goed komen. Gerard mocht dan wel een slijmbal zijn, als stiefvader was hij goed voor Skyler.
'Heeft Skyler het gehoord?' vroeg ik terwijl ik nog even naar de natte plekken op zijn shirt keek. Liam knikte en wees naar boven. Ik zuchtte en liep de trap op. 'Sky?'
'Wacht ik heb bijna het nummer gevonden!' Skylers stem klonk zo huilerig en paniekerig dat ik de kamer in stormde waar ze als een gek op mijn telefoon zat te zoeken. 'Ik heb bijna het nummer...'
'Wat ben je aan het doen?' vroeg ik.
'Ik heb het, ik heb het...'
'Sky, wat..?'
'Kenzie alles goed?' de bezorgde stem van Marlieke klonk uit mijn telefoon. 'Stomme vraag je vraag je voelt je als shit en maakt je zorgen dat Skyler je gehoord heeft omdat je veel meer tegen hem gebruld hebt dan je wilde... Kenz?' Ik zuchtte Marlieke ken de me ook zo goed. Ik pakte de telefoon van Skyler aan.
'Mar, ik bel je zo terug ik moet even kijken of Sky wel oké is.' Ik hing op zonder op een antwoord te wachten. 'Wat heb je gehoord?'
'Ik ben weg gerend nadat je over regels maken begon,' zei Skyler zachtjes. 'Maar ik hoorde je nog zeggen over van zelfsprekend genomen worden en...' Ik nam haar in een knuffel.
'Sky, al die dingen die ik deed, waren mijn eigen keus oké,' zei ik zachtjes. 'Je hoeft je niet schuldig te voelen of zo, oke?' Ze schudde haar hoofd.
'Je moet Marlieke bellen!' zei ze koppig. 'Je moet aan je zelf denken en...'
'Ik denk waar ik aan wil denken,' zei ik rustig. 'Nou zit hier en dan ga ik pappa's alcohol voorraad plunderen.'
'Ik mag nog niet drinken!' riep Skyler geschrokken.
'Ik bedoel ijsvooraad,' zei ik snel.
'Die is op!'
'Ik ga iets te eten halen en dan gaan we The Rise of the Guardians kijken,' mompelde ik. Skyler schoot in de lach en plofte neer op het bed.