III:Pursuit of the convoy

Davenport boerderij

Connor was terug op zijn baard geklommen en hij reed zo snel hij kon om Achilles nog te kunnen redden. Hij nam geen tijd om met de dorpsbewoners te praten en hij snelde in één keer door. Lance de hout hakker ging hem nog even achterna. 'Connor wacht ik moet je iets zeggen!' riep hij. 'Sorry ik kan niet wachten ik moet naar het huis!' riep Connor terug. 'Ma ... Maar 't gat over Achilles.' zei Lance triest. Connor kwam na een lange spurt aan het huis hij beukte de deur haast open. Hij keek eerst in de schrijfkamer van Achilles dan in Achilles zijn kamer, de woonkamer, de keuken, zijn eigen kamer en alle andere overgebleven vertrekken zelfs in de verborgen kelder. Hij was nergens te vinden. Connor gaf het op en hij ging terneergeslagen op de drempel van het huis zitten in het mulle sneeuw. Op dat moment kwam Lance aangelopen, hij zag er uitgeput uit maar hij wilde Conor nog steeds zijn nieuwtje vertellen. Connor verzocht hem om naast hem te gaan zitten. 'Dat sla ik even af het is heel belangrijk, misschien kunt u ook beter gaan staan.' Connor was verbaast en ging op het verzoek in.'Spreek mijn vriend.' zei hij vriendelijk. 'Ze zijn Achilles komen halen, soldaten een heel konvooi met kar en al. Als je was gestopt toen ik het je daarnet vroeg had je hen nog kunnen in halen maar helaas... . Ik zag nog wel een kleinere groep soldaten met één officier, van Fort Washington of zo iets. Zij weten vast wel naar waar het konvooi reist.' Connor kreeg bij het horen van deze woorden weer hoop in de zaak.

Connor had een bruin paard uit de stallen gehaald en was meteen in de door Lance aangewezen richting vertrokken. Hij had de sporen al snel gevonden, het was gestopt met sneeuwen maar er lach nog een dik pak dus ze bleven zichtbaar. Hij volgde ze tot in de Frontier daar zag hij de groep voor het eerst. Ze hadden halt gehouden om te pauzeren, even te eten en dan weer te vertrekken maar Connor had een ander idee. Hij stapte enkel meters van de groep af zijn paard en sloop het struikgewas in tot achter twee soldaten. Hij duwde zonder enkele aarzeling zijn hidden blades in hun rug en hij trok ze in de struiken. Omdat de twee afgezonderd stonden had nog niemand het opgemerkt. Maar nu kwam er een probleem in zijn plan er was niets om zichzelf nog in te verstoppen geen struiken, buiten degen waar hij in zat, en geen boom om zich achter te verstoppen. Hij had geen andere keuze dan in de groep te springen en het gevecht aan te gaan en dat is ook precies wat hij deed.

Connor sprong de groep in en vermoorde de trommelaar als eerste. De anderen gingen meteen in aanvalspositie staan. Twee soldaten met lange geweren vielen hem meteen aan. Connor weerde er één af en bukte zich voor de andere, die zich niet meteen kon afremmen op de gladde grond en de ijzeren punt van zijn geweer boorde zich in de van zijn overstaande mede soldaat die het uitschreeuwde van de pijn. Een andere soldaat, met hogere rang en een bijl in zijn hand, viel hem vervolgens aan. Connor draaide zijn arm over zijn schouder om met zijn tomahawk de bijl weg te slaan. Hij draaide de man helemaal over zijn eigen lichaam en toen die met een harde val op de grond neer viel verbrijzelde Connor zijn hoofd met zijn tomahawk. Dan kwam de tweede soldaat die over gebleven was van het eerste gevecht terug recht maar hij was geen partij voor Connor die zich rond liet draaide met zijn arm uitgestrekt zodat de tomahawk de man zijn keel doorsneed in zijn vaart. Omdat Connor zoveel bezig was geweest met de soldaten uit te schakelen was hij de officier uit het oog verloren. Die klom op zijn paard en maakte zich klaar om weg te rijden. Maar dit had Connor al voorzien. Hij wierp zijn speer-touw op de man af, de ijzeren punt boorde zich in zijn linker schouder en Connor trok hem van zijn paard. Er klonk een krakend geluid toen de man op zijn rug neerkwam, hij had zeker enkele ribben gebroken. 'Wat wil jij?' vroeg de man angstig. 'Wat denk je?' vroeg Connor en hij keek neer op de man. 'Ik heb geen idee!' riep de man. Connor trapte zijn hand plat.'Au!' Connor ging verder: 'Ik vraag het je nog één keer!' dreigde Connor. 'Oké, oké, ze brengen hem naar Boston, meer weet ik niet, echt waar!' Connor trapte weer op zijn hand. 'Ik weet echt niets meer! Maar ik zal je een tip geven; Iedereen die verdacht wordt een Assassin te zijn zal vermoord worden of op zijn minst opgepakt! En ik zeg je ook nog dit, Jij staat op nummer één verdachten ...' de man slikte even. 'Dank je.' zei Connor. 'Laat me alsjeblieft leven!' smeekte de man maar Connors tomahawk was al onderweg naar de schedel van de man.

Rand van Boston, januari, 1784

Connor stond voor een moeilijke opdracht iedereen in deze stad zocht hem, maar als hij Achilles wilde redden moest hij binnen geraken. 'Ah Connor.' zei een stem achter hem, het was Stephane met enkel andere Assassin's. 'Je wilt de stad binnen hé? We hebben een plan bedacht, al denk ik niet dat je het zal bevallen.' zei hij grijnzend. Ook op Connors gezicht verscheen een grijns, hij zag dat iedereen in soldaten kledij zat. 'Ik denk dat ik al weet wat jullie willen doen. Het staat me wel aan!' zei hij met een lach.