Hoofdstuk 2: Misschien wel het laatste maal met zijn alle

Als ik thuis kom staat mijn moeder al klaar met een warm bad. Het is heel bijzonder om het warm te krijgen maar toch lukt het mijn moeder elke keer weer. Als ik het bad uitstap loop ik gewikkeld in een doek naar mijn kamer toe en pak daar mijn groene jurk uit. Mijn groene jurk zit over een schouder heen, hij is van zijde en hij valt soepel over mijn lichaam heen. Als ik beneden kom zitten mijn zusjes en mijn broer al klaar. Mijn zusje van 13 (Kimberley) heeft een soepele rode jurk aan en haar haar zit opgestoken, mijn zusje van 12 (Lisalore) heeft een zacht roze jurk aan en haar haar hangt krullend over haar rug heen, het staat haar prachtig. Mijn broer ziet er heel netjes uit, hij heeft een beige broek aan met nette zwarte schoenen en een wit overhemd, het enigste dat met zijn haar is gedaan is dat er gel in zit. Ik ga klaar zitten en mijn moeder vlecht mijn haar aan de voorkant in zodat het als een soort diadeem over mijn hoofd loopt, de rest van mijn haar laat ze over mijn rug hangen. Als we aan tafel zitten komt Irene binnen lopen, mijn beste vriendin ziet eruit als een ster. Ze heeft een prachtige strepless blauwe jurk aan en haar haar zit in een mooie knot met een vlecht eromheen. Ze komt altijd bij ons zitten voordat we het plein op moeten. Het is nu al 24 jaar geleden dat er een of andere gek had bedacht om kinderen tussen de 12 en 18 jaar de arena in te gooien tot dat er maar eentje over was. Nu we allemaal zaten sneed mijn moeder het brood en iedereen kreeg een broodje en wat salade. Om 12 uur moeten wij allemaal richten het plein gaan lopen want het duurt zeker een half uur om daar te komen. Ik pak de hand van Lisalore vast en Irene die van Kimberley. Samen met mijn ouders en mijn broer lopen we richting het plein waar we een half uur later aankomen.