Hoofdstuk 4: de tocht naar het Capitool

Toen ik de auto uit stapte, zag ik de trein al staan. Hij was groot en de binnen kant was een luxe! Rojen ging als eerste de trein in, maar bij de deur bleef hij staan, ik keek met open mond wat ik voor ons allemaal zag. Kristallen, genoeg eten voor een hele maand en leren stoelen. Erik gaf ons een zetje zodat we de coupe binnen liepen. We gingen zitten op de bank die voor een televisie stond. ‘Nou gefeliciteerd dat jullie mee mogen doen met de 24ste Hongerspelen!’ zei Erik met een blije stem, wat een sukkel, waarom zouden wij blij moeten zijn de we de arena in moeten waar we vechten voor ons leven? Maar ja als die is verzonnen om de mensen in het Capitool een leuk TV programma te laten zien. ‘Ik ga even Kirsten halen zodat jullie kennis met haar kunnen maken.’ Erik liep de deur uit en ik zat alleen met Rojen op de bank, die volgens mij nog steeds niet van de shock bij gekomen was, ik weet niet hoe ik dit zou overleven maar als het kon, niet met Rojen. Onze mentrix kwam de coupe binnenlopen, ze zag er nog fit en slank uit maar ik rook de morfine die ze waarschijnlijk gebruikte. ‘Zo zo daar hebben we onze ‘kans’ hebbers. Ik ben Kirsten en ik heb gehoord dat jij Rojen bent en ow wow jij ziet er inderdaad sterk uit, jij moet dan wel Mandy zijn.’ ik had nog nooit eerder gehoord dat ik er ‘sterk’ uitzag. ‘Zo wanneer beginnen we met het hele mentor gedoe?’ vroeg Rojen.
‘Het mentor gedoe? Denk je dat ik gek ben ofzo.. nee jullie mogen het gezellig met zijn tweeën doen!’ Met een klap van de stoel waarop zij zat stond ze op, stootte ze allerlei dingen om en liep stampend de coupe uit. Het vooruitzicht dat ik alles met Rojen zou moeten doen liet me kokhalzen. Erik kwam de coupe binnen om te melden dat we even zouden stoppen omdat we moesten tanken.
Ik liep naar mijn eigen coupe en plofte op het bed. Binnen een paar dagen zou ik in het Capitool zijn waar we een week zouden verblijven. Na een week van trainen, interviews en weet ik veel nog meer zouden we de arena in gegooid worden. Ik zette de TV aan en keek naar de herhaling van de boetes. Zoals ik al had verwacht kwam ik heel sterk over. De camera zoomde in op het hoofd van mijn zusje die met mij aan het communiceren was. De presentator sprak de woorden uit die mijn zusje tegen mij had gezegd.
Ik werd geroepen door Erik dat we gingen eten. Ik kwam binnen en zag zoveel eten staan dat ons hele gezin van zou kunnen eten voor een maand. Ik twijfelde er niet over, ging ook zitten en begon te eten. Soepen, stamppotten en als toetje een chocolade fondue. ‘Morgen zullen we in het Capitool aan komen, dan worden jullie overgenomen door jullie visagisten, die jullie opmaken en aankleden voor de parade die daarna volgt. Ik geloof dat we dit jaar eindelijk eens goede visagisten hebben.’ Zei Erik opgewekt. Ik snapte niet wat er zo leuk aan is om kinderen in rare kostuums te zien, elk jaar waren wij weer de klos met rare pakjes. We waren het district waar de energie vandaan kwam. Ze trokken onze tributen energie centrales aan en al die rare dingen. Ik hoopte dat ik er dit jaar niet zo raar uit zou komen te zien.
Ik werd wakker door het geschreeuw van Erik. ‘Hoe durf je zo tegen mij te doen! Wat een stel hebben ze ons dit jaar gegeven zeg! Je moet ophouden met je macho gedrag en gaan beginnen met luisteren!’ Ik bedacht dat hij het was tegen Rojen had, dat joch zocht echt altijd ruzie met iemand. Iemand klopte op mijn deur en ik deed open. Rojen stond met een dik oog voor mijn neus. ‘Laat me alsjeblieft binnen! Erik is gek geworden!’
Ik liet hem maar binnen en knalde mijn deur dicht. ‘Wat heb je in godsnaam gedaan met je oog?’ Ik pakte zijn gezicht en keek het van alle kanten. Zijn oog begon al rood te worden. Ik zette hem zei een vlugge ik ben zo terug en sprintte naar de bar waar ijs lag. Ik pakte een doek wikkelde het ijs er in en sprintte weer terug. Toen ik terug kwam legde ik het ijs op het oog van Rojen, hij krom in elkaar maar hield zicht toch sterk. ‘Dank je wel Mandy, dat is heel.. heel aardig van je.’ Hij glimlachte naar mij. Ik had hem nog nooit zo aardig gezien. ‘Nou vertel eens wat er is gebeurd?’ ‘Nou ik was wakker geworden en had honger dus liep ik naar de keuken om een broodje te halen, toen Erik opeens voor mijn neus stond en tegen mij begon te schreeuwen dat we bediendes hadden om ons brood te smeren, dus ik zei dat ik trek had en toen ging hij helemaal door het lint heen.’
‘Maar hoe kom je dan aan dat ook?’
‘Nou Erik pakte mijn bord en smeet het naar mijn gezicht toe, het raakte net boven mij oog.’
Ik wou net iets zeggen toen de trein met trillende wielen tot stilstand kwam. Ik pakte Rojen zijn hand en trok hem giechelend mee. ‘Kom op we zijn er!’ ik rende naar het raam en begon te zwaaien naar alle mensen die ik zag. Pas toen we de trein uit mochten merkte ik dat ik de hand van Rojen nog steeds vast had, ik liet hem meteen los en ging naast Kirsten lopen die eruit zag alsof ze van de wereld was.