023.

"Weet je nou wat ik raar vind?" Begon Kim.
"Nou zeg het is."
"Waarom huilen we niet over onze Familie. We zijn niet eens in staat om te gaan rouwen, ons rot te voelen omdat ze dood zijn."
Ik zei niks omdat ik het antwoord ook niet wist. Het is niet omdat we onbewust denken dat ze geen familie van ons zijn. Dan beschouw je die mensen als vrienden en als die dood gaan huil je evengoed. Rouwen al helemaal.
"Math?"
"Ik weet het ook niet." Ik had ook een raar gevoel. De eerste maandag dat ik niet naar school ging. Toen ik daarbij nadacht kon ik mij herinneren dat ik zelfde gevoel van blijheid in mijn hoofd had. Was dat omdat ik het woord dood hoorde? Ieder geval school was nu irrelevant. Er is nu niks meer wat ons aan verplichtingen voel doet om naar buiten te gaan. Een perfect leven eigenlijk. Mijn nichtje en ik moest alleen nog wat verzinnen om wat te doen. Want tv kijken werd ook een beetje saai. En mijn dromen die worden er ook niet echt beter op.