~Four~

Het is half 11 als ik de sleutel in het slot omdraai. Ik knip het licht aan en Laika schiet meteen overeind en begint voor het raam te springen.
''Rustig jij'' commandeer ik als ik m'n snowboots uitdoe en m'n jas ophang. Ik doe de gangdeur open en voordat Laika de gang in kan rennen doe ik de deur dicht en ga op m'n knieën zitten om haar te knuffelen.
''Hey schatje'' zeg ik op een troetelstemmetje en ik aai haar over haar kop. Ze springt vrolijk op me en wilt me steeds een lik in m'n gezicht geven.
''Rustig maar, ik kan niet meer weg. En ik kom altijd nog terug''. Laika heeft een beetje verlatingsangst aangezien ze, toen ze geboren was, in de steek is gelaten door haar eigenaar. De dierenbescherming heeft haar uiteindelijk gevonden en voordat mijn ouders haar als cadeau aan mij gaven, lieten ze haar eerst trainen zodat ze niet m'n hand eraf zou bijten of mijn ogen eruit zou krabben. Als je haar zo ziet zou je dat niet denken, zo'n vrolijk beestje, maar als je haar even alleen moet laten, is dat een verschrikking. De eerste dagen dat ik haar had, heb ik me een tijdje ziek moeten melden omdat ik haar gewoon echt niet alleen kon laten en het zo zielig vond. Uiteindelijk moest ik weer terug omdat ik anders weer werkeloos zou zijn dus is ze een tijdje bij Romy geweest.
Ik sta op als ik de telefoon hoor gaan.
''Heey Room'' neem ik op en ik neem plaats op de bank.
''Heey Seppy, hoe is het''? vraagt de vrolijke stem van Romy aan de andere kant van de lijn. Romy is één van de dochters van tante Xenia, de allerbeste vriendin van m'n moeder. Ze is iets ouder dan mij en ik ben zover ik me kan herinneren altijd met haar geweest.
''Gaat wel hoor. Ben alleen zo verschrikkelijk moe'' antwoord ik en ik hoor haar aan de andere kant giechelen. Yep, haar vriend is er ook weer.
''Het komt wel goed schatje. Sorry, maar ik moet nu gaan. Challos'' zegt ze vrolijk en ze hangt op. Even staar ik naar de telefoon en ik ben in gedachten verzonken. Die is ook weer druk, zoals gewoonlijks. Opeens bekruipt een eenzaam gevoel mij. Iedereen is druk, terwijl iedereen juist het hardst nodig heb...