020 Jake Conner

Een tikkeltje nerveus stapte ik door de deuropening. Deze kamer had een warme sfeer, met veel zonlicht dat naar binnen glipte door grote ramen. Er waren overal planten met prachtig gekleurde bloemen en tinkelende lichtjes.
De kamer deed me een beetje denken aan een klein ziekenhuis. Ik telde tien -zacht uitziende- bedden, waarschijnlijk bedoeld voor patiënten. En op houten, lage tafels stonden potjes en gele brouwsels. Ik fronste vol bewondering mijn wenkbrauwen.
Dalen schraapte zijn keel en mijn ogen schoten naar zijn lange, slanke gelaat. Het was zoals verwacht een beeldschone elf maar ontzettend anders dan Nevaeh's broer. Orion was groot en krachtig met sterke, harde gelaatstrekken. Orion zag eruit als een krijger terwijl Dalen zachtaardigheid en elegantie uitstraalde.
Dalen's vleugels en ogen hadden beiden een paarse gloed en ik begon me af te vragen of dat onder de elfen iets te betekenen had of dat het gewoon toevallig was met welke kleur je geboren werd.
'Goed, jullie wonden zullen eerst verzorgd moeten worden maar ik beloof dat er daarna eten en water klaar staat.' ook Dalen stem klonk warm en vriendelijk. Het stelde me enigzins op gemak.
'Isis? Devon?'
'We komen eraan.' klonk een hoge, zangerige stem. Zachte voetstappen volgden en de deur vloog in een sierlijke boog open.
Een jonge vrouw met donkerrood, krullend haar tot op haar schouders glimlachte een oogverblindende glimlach. Haar gezicht leek op dat van Nevaeh, met hoge jukbeenderen, grote ogen en volle lippen. Haar ogen en vleugels waren licht roze, evenals de bloemen die haar jurkje bezaaiden.
Mijn blik gleed opzij, naar een jongen die amper 16 jaar moest zijn. Zijn gezicht was zacht en mooi. Zijn grote ogen waren net zo lichtbruin als zijn vleugels. Zijn haar was kort en blond.
'Ik ben Devon, en dit is Isis.' hij wees naar de vrouw naast hem. Isis glimlachte opnieuw.
'Welkom, welkom.' jubelde Dalen vrolijk en gleed met zijn slanke handen langs alle potjes en verschillende vloeibare goedjes.
'We hebben de kleren meegenomen.' zei Isis en gooide een zwarte tas op de grond. De tas was veel te gewoon, paste totaal niet bij deze magische plek.
Het contrast werd nog erger benadrukt toen Isis een doodnormale zwarte broek en een zwart shirt naar Matthew toewierp. Daniel, Tyler, George, Joshua, Grace en ik kregen hetzelfde. Daarop volgden voor ieder een paar zwarte, stevige laarzen.
Sarah en Olivia kregen kleren die zonder twijfel uit het elfendorp kwamen. Olivia kreeg een sierlijk, licht blauw jurkje met grote rode bloemen van Devon aangereikt en Sarah een gele jurk, precies op maat voor een kind van 9.
'Perfect.' mompelde Dalen. 'Wat heeft het jullie gekost?'
'5 potjes elfenpoeder en ik moest een van de bloedzuigers genezen van een weerwolven beet. Het stelde niet zoveel voor.' was Devon's nonchalante antwoord.
'Wat zijn ze toch ontzettend gierig die vampiers.' Dalen klakte afkeurend met zijn tong.
'Vertel mij wat.' stemde Isis daar grinnikend mee in.
Het was raar om dit gesprek te horen, gewoon een normaal gesprek dat mensen ook zouden kunnen voeren. Alleen werden dat niet de woorden vampiers, weerwolven beet en elfenpoeder genoemd.
'Dus als ik het goed begrijpt trek ik zo kleren aan die van een vampier zijn geweest?' vroeg Matthew. Hij kon de lichte walging op zijn gezicht niet verbergen.
'Eigenlijk wel ja.' zei Dalen.
Matthew slikte hoorbaar. 'Nee oké, dan weet ik dat even.'
'Sorry.' begon Nevaeh verontschuldigend. Ik schudde onmiddellijk mijn hoofd als teken dat het niet haar schuld was maar ze negeerde me. 'Jij en Jake passen onze kleren niet, alleen die van onze krijgers. En Orion zou het nooit toelaten als we erom zouden vragen. We hadden geen andere keus dus we besloten om iedereen dit maar te geven.'
'En hun dan?' snauwde Tyler, die met een wild gebaar naar Sarah en Olivia wees.
'Olivia en het meisje passen onze kleren wel.' fluisterde Nevaeh zachtjes. Misschien om Grace niet te beledigen. Het was nogal een gezette dame.
'Genoeg.' onderbrak Dalen de kleine discussie. 'Laten we beginnen.'