Chapter 39 ~~ The Burrow

Die morgen worden we wakker gemaakt met ontbijt op bed. Ik ben dol op ontbijt op bed, helaas moet ik dan in de Great Hall gaan slapen, wil ik ontbijt op bed krijgen. Al kreeg in in St. Mungo's wel ontbijt op bed, maar ik sta dan toch liever op voor Hogwarts voedsel. Hogwarts voedsel is gewoon te over heerlijk, daar kan je niet onderuit. Summer kan ook aardig goed koken, ben ik zojuist achter gekomen. Maar als ik roerei en toast heb ben ik gelukkig, met warme chocolademelk trouwens ook. Ik ben niet heel erg moeilijk gelukkig te maken. Na het ontbijt begin ik met inpakken, omdat ik vandaag naar huize Weasley ga. Ik ben dol op The Burrow, omdat het daar zo huiselijk en knus is. Ik ben ook altijd al dol op Ginny geweest en ik moet toe geven dat ik het knap vind hoe ze het vol houd tussen alle kerels. Ik moet toegeven dat ik soms al helemaal gek van Adam kan worden, als hij al zijn spullen weer eens ergens laat slingeren. Als ik er dan wat zeg, krijg ik tegen mijn hoofd geslingerd dat ik het zelf ook doe. Gelukkig is hij lief en ruimt het wel op.
Nadat ik aangekleed en wel ben, onder geklaag van Scarlett, Elizabeth en zelfs Summer, omdat ik weer eens een spijkerbroek draag, neem ik afscheid. Aangezien ik meerderjarig ben, heb ik besloten zelf naar The Burrow te verschijnselen. Mijn ouders waren er niet zo blij mee, bang dat ik zou verdwalen of weet ik veel wat. Nadat ik ze op het hart gedrukt had dat het heus wel goed zou komen, stemden ze er eindelijk mee in. Ik zeg nogmaals gedag, stap de deur uit en verdwijnsel dan in een leeg steegje richting The Burrow.

Ik land stevig op mijn voeten. Ik buk me even om met mijn hand over de grond te voelen, om te weten waar ik ongeveer ben. Gras, zoals ik al had verwacht. Ik voel een beetje om me heen, om me te oriënteren. Ik kom tot de conclusie dat ik vlak voor het rietveld sta, dus ik simpelweg alleen maar naar voren hoef te lopen om mij het huis te komen. Mijn stok tikt tegen de houtendeur aan en mijn hand strekt zich uit om op het hout te kloppen. Ik klopt drie keer, binnen twee minuten wordt de deur geopend en word ik in een stevige knuffel getrokken.
'Ook hallo,' zeg ik lachend.
'Zoey!' Brult er iemand in mijn oor, vermoedelijk George.
'Me gemist,' vraag ik lachend terwijl ik naar binnen word gesleept.
'Ja, natuurlijk! Dat je het me nog vraagt.'
Ik schud lachend mijn hoofd, waarna opnieuw word omhelst en in mijn wangen word geknepen.
'Mevrouw Weasley,' begroet ik de moeder van George enthousiast. 'bedankt dat ik hier mag verblijven.'
'Oh, geen probleem liefje. Ga zitten, heb je honger?'
'Nee hoor. Summer kan heel goed koken.'
Ze luistert niet naar me, voordat ik het weet ben ik al aan een tafel met de rest van de familie gepropt, om vervolgens een bord met scone's voor mijn neus te krijgen. Tenminste, dat fluisterde George me in. Ze ruiken echter wel heerlijk. Mijn honger wakkert toch al weer aan en terwijl ik al de rest van het gezin begroetend eet ik ze op. Na de lunch? Ontbijt? Maakt het eigenlijk uit? Nee, helpen Fred en George me met het verslepen van mijn koffer naar boven. Mevrouw Weasley riep hen nog toe dat ik niet bij hun sliep, maar bij Ginny. Ik heb zo'n vermoeden dat we toch naar de kamer van Fred en George gaan. Al is dat moeilijk te zeggen, aangezien ik geen idee heb waar we heen ga en mijn oren maar gewoon zo goed mogelijk spits, om te weten waar we heen gaan. Mijn vermoeden wordt inderdaad bevestigd. Nadat ik niet gewaarschuwd voor dozen of iets de kamer binnen ga, val ik over een doos een. Helaas, hoor ik daarbij ook meerdere ontploffing. Ik spring verschrikt aan de kant en sla een harde meisjesachtige gil.