Joran

"Je moet hier weg."Zuchtte hij.Ik keek Joran aan."Je moet vluchtten"."Waar naar toe,kan me niet schelen.""Ik laat ze je geen pijn doen."Zei hij dat nou echt?Liet hij me gewoon gaan?Ging hij me redden?"En hoe zit het dan met jou?"Vroeg ik hem.Hij keek me onbegrijpelijk aan."Als ik weg ben?""Wat ga jij dan zeggen?""Vlucht jij ook weg?"vroeg ik."Neen,ik blijf hier"".Ik zorg ervoor dat jij kunt ontsnappen.""Maar hoe ga je ze het vertellen als ik weg ben?""Ik zeg dat ik zo dom was om buiten het jongensgebied te gaan dat je me toen neersloeg en wegrendde.""Wauw goeie smoes"prijsde ik hem."Hij lachtte "Ren nu maar weg Air,voor ze terug zijn""Oke bedankt Joran""Je redt een soort van mijn leven""Weet ik" grijnsde hij.Ik wou wegrennen maar ik bedacht me."Ik heb je nog geen beloning hiervoor gegeven""Dat hoeft niet"zei hij."O jawel"zei ik en ik kustte hem op zijn lippen.Als versteend bleef hij staan."Wow"Wist hij uit te brengen.Ik gaf hem nog een schouderklopje en liep weg.Zo snel ik kon.Iedereen zou me nu kunnen herkennen.Dus zelfs de leerkrachten.Ik was maar op een plek veilig.Een plek die Dries of geen enkele jongen eigenlijk kende.En daar wou ik even van af zijn.Ik wist perfect waar ik naar toe liep.Ik was bang voor haar geweest.Maar op dit moment was ik banger voor Dries en Nick.Dus op naar Irene.