13.

Angstig staar ik naar mijn trainingspartner, die er erg relaxt uitziet met de drietand in zijn hand. Hij doet geen moeite om op mij af te komen en laat mij het voortouw nemen. Een koude rilling schiet over mijn rug en ik loop op een onvaste manier op hem af. Mijn drietand in de aanslag. Ik heb geen idee wat ik moet doen. Moet ik hem gewoon tegen de grond slaan? Langzaam hef ik mijn drietand op en maak een beweging richting zijn hart. Maar nog voor ik in zijn gevarenzone ben, heeft hij mijn slag al geblokt. Met stevige passen loopt hij op mij af en begint zijn aanval.
Ik krijg geen tijd meer om na te denken of ik hem wel of geen pijn mag doen. Al mijn energie en gedachten gaan uit naar het blokkeren van de slagen, die maar blijven komen. In een hoog tempo stuurt de trainer allemaal aanvallen op me af. Links, onder, boven, dan weer rechts. Al gauw ben ik zo erg buiten adem dat er eigenlijk niet voor nodig is om me te laten instorten. Mijn reactievermogen gaat sterk omlaag en ik vergeet de slagen goed af te remmen. Het is maar een klein duwtje tegen mijn schouder. Toch val ik plat neer op de mat.
Plotseling is het doodstil om mij heen. Niemand maakt nog geluid en als ik mijn ogen voorzichtig open, zie ik hoe iedereen mij aanstaart. Van geschokte blikken tot minachting. Dan is het sarcastische gelag van Sky wat de stilte doorbreekt. Zonder mij een blik waardig te keuren draait hij zich om en loopt weg. De andere tributen volgen langzaam zijn voorbeeld, niet wetend wat ze moeten doen. Ik weet dat ik gefaald heb. Mijn keel voelt rauw aan en mijn schouder doet pijn. De tranen prikken in mijn ogen. Wat een vernedering, en ik hoef ook niet meer te verwachten dat ik een bondgenootschap krijg. Zelfs Matthew gaat onverstoorbaar verder met trainen. Met een rood hoofd klim ik voorzichtig overeind.
Opeen stroomt er een ongelooflijk kwaad gevoel door mij heen. Wat denkt die Sky uit district 1 eigenlijk wel? Hij staat nu zelf met anderen over mij te roddelen, maar heeft zelf ook nog niets laten zien. Hij wil er alleen voor zorgen dat de anderen zien hoe goed hij wel niet is. En hoe slecht ik ben. In een reflex hef ik mijn hand op en gooi met alle kracht die ik in mij heb de drietand op hem af. Met volle vaart suist het wapen door de lucht tot het net boven Sky's hoofd blijft steken in de stellage van speren.
Met luid kabaal vallen de speren naar beneden. Iedereen kijkt met een ruk op en staart van de drietand in de stellage naar mij. Sky kijkt me donker aan en even lijkt het alsof hij een speer wil pakken en terug wil gooien. Maar op dat moment worden zijn polsen snel vastgepakt door een trainer, net als wat er bij mij gebeurt. Mijn trainingspartner heeft in één beweging mijn handen op mijn rug gedraaid, zodat ik Sky niet aan kan vallen. De greep doet pijn.
'Ik zal niets doen.' mompel ik tegen de trainer en ik ontspan mijn polsen zo veel mogelijk.
Langzaam laat hij mijn polsen los en ik masseer ze voorzichtig. Met alle blikken nog steeds op mij gericht loop ik naar het meisje uit 6 toe, die nog steeds onverstoorbaar messen aan het gooien is. Langzaam gaan alle tributen weer bezig, terwijl ik mijn ogen richt op de messen.
'Hoe heet je?' vraag ik aan het meisje. Zij is de enige die niet is gaan staan kijken en ze is goed met messen, dus misschien een handige bondgenoot.
'Brianna.' zegt ze, terwijl ze nog steeds doorgaat. Het ziet er niet naar uit dat ze zin heeft in een gesprek.
'Ik ben Annie.' zeg ik. Brianna rolt even met haar ogen, maar doet alsof er niets gebeurd is. Toch blijf ik het proberen.
'Hoe oud ben je?' vraag ik. 'Je lijkt me niet heel erg oud, maar je staat hier wel messen te gooien alsof je het al tien jaar doet.'
'Moet je per se oud zijn om iets goed te kunnen? Want dat heeft bij jou ook niet gewerkt.' is Brianna's antwoord.
Ik zucht even. 'Heb je dan geen bondgenoten nodig?' mompel ik zachtjes. Ik begin me echt aan haar te irriteren.
'Nee.' klinkt het weer van Brianna's kant.
Moedeloos laat ik me op de grond zakken en wrijf even door mijn haar. Dit gaat helemaal niet de goede kant op. Ik heb laten zien wat ik waard ben: helemaal niets dus. Mijn kans op bondgenoten is verpest. Wat me te wachten staat is een gevecht, wat voor mij zal uitlopen op de dood.