Hoofdstuk 24

Mackenzie
Liam lag op zijn bed met oortjes in. Hij had zijn ogen gesloten en liet niet merken dat hij me binnen had horen komen. Zijn kamer was ongeveer even groot als de kamer die Skylar en ik deelde. Nergens stonden foto's, boeken of posters of ook maar iets dat me wat zou kunnen vertellen over Liam. Naast zijn bed hing een grote wereld kaart, maar verder waren er geen decoraties in de kamer. Ik ging naast Liam op zijn bed liggen, maar hij gaf geen enkel teken dat hij door had dat ik er was. Hoewel hij gevoeld moest hebben dat ik naast hem kwam liggen. Ik pakte mijn telefoon uit mijn broek zak en zette hem weer aan. Dat stomme ding moest weer helemaal opstarten en ik had het idee dat het drie keer zo lang duurde.
Marlieke: Hey lieverd. Ik grinnikte toen Marlieke reageerde op mijn nogal droge hi.
Marlieke: alles goed?
jij: Not sure
Marlieke: Wat is er? Moet ik je pa een dreun verkopen?
jij: Helemaal vanuit Thailand? Ze reageerde even niet en ik wist dat ze nu een moeilijk gezicht trok terwijl ze nadacht.
Marlieke: Moet ik je vader een denkbeeldige dreun geven? Ik grinnikte.
jij: Het is niet mijn vader. Het is Liam.
Marlieke: the silent hottie?
jij: Met brits accent.
Marlieke: OEH nog beter!!
Marlieke: Wacht hoe weet jij dat hij een brits accent heeft? Ik grinnikte en begon weer te typen terwijl ik ineens besefte dat Liam naar me lag te kijken. Ik sprong zo'n beetje door het plafond heen van schrikken en kreeg het voor elkaar om van het bed te vallen.
'Shit!' Liam keek me bezorgd aan terwijl ik over mijn pijnlijke kont wreef. 'Au, au, au!' Hij beet op zijn lip, wat er overigens ongelofelijk sexy uit zag, om niet te lachen. 'Niet grappig!' pruilde ik. Hij stak zijn hand uit en trok me het bed weer op. Ik kwam nu boven op hem terecht en heel even keken we elkaar raar aan, maar toen kwam zijn gezicht langzaam dichter bij... en toen gaf mijn telefoon een piep, en nog een piep, en toen nog een piep, en nog een piep. Liam trok een wenkbrauw op terwijl ik teleurgesteld mijn telefoon van de grond pakte.
Marlieke: Ben je er nog?
Marlieke: Ben je er nog?
Marlieke: Kenzie?
Marlieke: Ben je er nog? Ik keek heel even naar Liam en kreeg het meest awkwarde gevoel ooit. Snel vestigde ik mijn blik op mijn telefoon terwijl ik Marlieke beloofde dat ik haar de nek om zou draaien zodra ik haar weer zag.