Dix-neuf

Ik werd wakker van mijn mobiel die als een gek aan het trillen was onder mijn kussen. Voor ik op nam keen ik snel hoe laat het was drie uur wie belt er nou om drie uur, het was een prive nummer en even wou ik weg drukken maar ik was te nieuwsgierig dus nam maar op. 'Hallo met Madison.' Zei ik slaperig terwijl ik ook op stond en de slaap kamer verliet om de meiden niet wakker te maken. Ik liep naar de kamer en pakte een dekentje en ging op de bank zitten. 'Madison!' Zei een stem die me vaag bekend voor kwam. 'Ja?' Vroeg ik. 'Met Paris.' Meteen was ik klaar wakker. 'Paris waarom bel je zo laat?' 'Laat? Het is middag.' 'Ja bij jou, ik zit in Europa.' Zei ik grinnikend. 'Oh sorry zal ik op hangen?' 'Nee alsjebliefd niet ik ben nu toch wakker en heb je dik een jaar niet gesproken.' Ik hoorde haar even slikken. 'Ik mis je Madison.' Meteen toen ze dat zei voelde ik een traan naar beneden glijden. 'Ik mis jou ook, en de jongens natuurlijk.' Het voelde zo goed om de stem van mijn half zusje weer te horen. 'Waar ben je ergens?' Vroeg ze me. 'Geen flauw idee maar we gaan naar Italie, Rome. Ik had al tegen oma gezegd dat als we weer terug in america zijn ik dat zou laten weten dan kon ze langs komen.' 'Hoezo pas da? Ik wil je nu zien, zal ik ze gewoon over halen om deze week naar Rome te komen?' Even kwam er een glimlach op mijn gezicht maar toen gingen mijn mond hoeken weer naar beneden. 'Maar ik heb ze hier nog niet verteld over papa.' Zei ik met een piep stem. 'Waarom niet?' 'Ik wil niet dat mensen me alleen mogen om hem.' 'Ja dat snap ik wel.' 'Maar een iemand weet het hier.' 'Wie dan?' 'Alfredo, weet je nog? Die danser van papa hij was toen heel jong.' 'Echt? is Fredo daar?' 'Ja hij is goriograaf en danser van Justin.' 'Maddie ik wil je zo graag zien, zullen we over een maand afspreken? 'Waar ben je dan?' Ik dacht even na. 'Volgens mij ben ik dan in Amsterdam, maar dat is goed, ik wil ze hier ook snel vertellen over papa.' We praten ongeveer twee uur lang en we hebben veel gehuild maar ook veel gelachen, het was zo goed om met haar te praten. Na dat ik had op gehangen staarde ik in het niets, ik had haar gemist en mijn broertjes ook. Ik snapte best dat hun moeder mij niet kon opvangen maar soms voelde het wel als een gemis, niemand wist van mijn bestaan en Paris had aan gedrongen dat bekend te maken, niet voor de fame maar om te laten merken wat papa allemaal in zijn leven heeft gedaan, en dat papa dat zou hebben gewild dat hij zich niet wou schamen voor mij maar trots op mij wou zijn. We zouden als ik haar zou zien het er nog samen over hebben maar eerst moest ik het ze hier nog gaan vertellen. De vraag was alleen, wanneer zou ik dat gaan doen? Ik voelde de moeheid weer op komen en stond op van de bank liep naar de badkamer en draaide de kraan open spetterde wat water in mijn gezicht en keek in de spiegel, soms was ik jaloers op de ogen van mijn half zusje zo blauw, maar ik was ook trots op mijn eigen bruinen ogen, de ogen van papa. Paris had gezegd dat ze Justin kende en dat ze hem graag mocht, ik moest lachen en gaf me zelf nog een laatse blik in de spiegel. Ik liep naar mijn slaap kamer keek op de klok het was vijf uur ach nog een paar uur slapen kon geen kwaad, ik ging op bed liggen en vrijwel meteen vielen mijn ogen weer dicht.