OO8.
Alice point of view
'Hmm.' Ik draaide mij weer om en het geluid stopte niet. ‘Nee, ik ga niet met haar in één bed, dat wilt ze niet!’ hoorde ik zacht aan de andere kant van de kamer. ‘Ze heeft het toch niet door, morgen ochtend ben jij het bed uit voor ze wakker is.’ Mocht hij zelf geen mening hebben? Ik hoorde hoe iemand naast stond en even later op de grond ging liggen.
Bill point of view
'Nee, Tom dat kan ik niet maken.' Ik pakte een dekentje en ging maar op de grond liggen. Dat was waarschijnlijk comfortabeler dan de bank beneden. Het duurde niet lang voor dat Alice wakker was geworden van ons.‘Psst.. Bill.’ Ze hing over de rand van haar bed en keek mij recht in mijn ogen aan. 'Hoi?' Ik wist niet wat te zeggen. ‘Je gaat niet op de grond slapen, kom maar bij mij in bed.’ Ze verbaasde mij iedere keer weer, zo veranderlijk is ze. Ik was even stil. ‘Je gaat nu in mijn bed liggen, oké?’ Daar lagen wij dan mijn tweeën naast elkaar in haar bed. Ik had nooit voor ogen kunnen houden dat ze dit zou accepteren. Met mijn ogen wijd open staarde ik naar het plafond, Alice deed het zelfde. Stilte heerste, alleen gesnurk van enkelen beneden ons.
Audrey point of view
Ik dacht dat ik er vanaf was, maar daar lagen wij dan. Starend naar het plafond, doodse stilte die soms werk doorbroken door wat gesnurk. Verder werd er geen woord gesproken of geluid gemaakt.
Flashback --
‘Bill ik geef meer om je dan dat je denkt..’ Hij knikte en gaf mij een kus op mijn wang, soms begreep hij mij verkeerd en dit was duidelijk één van die momenten. Hoe moest ik hem ooit vertellen dat het dieper zat dan dat hij dacht dat het zit? We kennen elkaar nu al jaren, ik kan het mij niet meer bedenken om een leven te leiden zonder hem en de andere jongens. ‘Alice, meisje. Ik moet je wat belangrijks vertellen.' Mijn hart sloeg een slag over. 'Peter belde net, wij, als in de band, moeten morgen weg voor tour.’ Fijn, daar ging mijn zomer, geen vrienden, niets. 'Kan ik niet mee op tour?' Smekend keek ik hem aan, maar hij knikte van niet.
Na twee lange maanden had Bill nog steeds niets van hem laten weten, de rest van de band trouwens ook niet. Het leek wel alsof ik alleen was achtergelaten en ik nooit had bestaan. Na een lange tijd kwam ik via het uitgaan met anderen in contact met een jongen genaamd Jesse, het duurde niet lang voordat hij mijn vriend werd en wij een relatie hadden. Hiermee probeerde ik mijn emoties voor Bill weg te zetten. Ik wil niet zeggen dat ik van Jesse hield, maar na 6 maanden begon het er wel op te lijken.
Mijn hart stopte met tikken, een aantal seconden was het stil. Daar stond hij dan voor mijn neus, samen met de rest van de band. Wat ik er van moest denken wist ik niet.
Er zijn nog geen reacties.