The Daughter Of Samus Aran ~ Part 3

Als Anthony mij naar voren geduwd heeft, val ik weer op het metaal...
Dit pak... Was dit werkelijk voor mij bedoeld? Was dit pak werkelijk voor mij achter gelaten?
Voor ik het wist, voel ik iets mij omhoog helpen waarna ik op mijn voeten word neer gezet.
Een glazen tube zakt over mij heen waarna een scan begint, waar was deze scan voor nodig?
"Samus Aran, Welcome Back!"
Samus Aran?! Hoe komen ze nauw weer op die naam?!
Was dit dan werkelijk haar pak?! Was dit werkelijk het pak van Samus Aran?!
De glazen tube verdwijnt waarna ik wankelend naar het pak toe loop,
Mijn hand laat ik langs het pak gaan waarna ik het met bewondering bekijk...
DIT was het pak van Samus Aran... Dit was HAAR pak!!!
Voor ik het wist, voel ik een schok door mijn lijf heen gaan, waarna het pak opeens verdwijnt,
Wat was hier aan de hand?! Waar was het pak naar toe gegaan?!
Nog geen seconde later, voel ik een pijnlijke steek door mijn lichaam gaan waarna het pak zichzelf vast klemt om mijn lichaam,
Had het pak gereageerd op mijn aanraking?! Maar... Waarom verdween het dan?!
Als ik een applaus achter mij hoor draai ik mij om, het pak had mijn hele lichaam al bedekt dus mijn zicht ging via het vizier van de helm.
"Het ziet er naar uit dat je het pak past! Maar kan je er ook mee omgaan?"
Anthony kijkt mij even lachend aan, maar... Wat hij zei klopte... Ik had nog nooit een pak aangehad... Niet die van de Federal Organisation of... van Samus Aran...
"Mijn dochter...." Waar kwam die stem vandaan?!
"Mijn dochter...." Weer die stem! En hoezo dochter?!
"Mijn dochter luister goed... Dit pak laat ik achter voor jouw! Anthony had het beschermd tot je oud genoeg was! En hij is een van de weinige die je zal kunnen vertrouwen!"
Wie... Wie sprak er tegen mij?! Anthony was de enige in deze kamer! Dus waarom hoor ik dan een andere stem.... een vrouwen stem...
Als Anthony merkt dat mijn blik aardig verbaasd is, loopt hij naar mij toe... Had die het door? Had die ook de stem gehoord?
"Madeline, vertrouw de stem en praat er mee! Het zal je verbazen wat die stem jouw nog kan leren!"
Anthony glimlacht even, steekt zijn duim op en loopt dan weg... De duisternis in...
Ik wil hem achterna schreeuwen, maar het geluid wat uit mijn mond komt, blijft in de helm...
Hoe werkte dit verdomde pak?! Ik wil hier uit!! IK WIL HIER UIT!!!
Plots verdwijnt het pak, waarna ik even opkijk... Het pak reageert op mijn gedachtes?!
Als ik naar de lijnen kijk die op mijn lichaam te voorschijn zijn gekomen, kijk ik even verbaasd...
Was dit waar het pak naar toe verdwijnt?! In mijn eigen lichaam?!
Nog een test... Kijken of het werkelijk op mijn gedachtes reageert... Aan!
Plots komt het pak weer om mijn lichaam heen te zitten, waarna ik weer helemaal bedekt word door het pak.
"Mijn dochter... Stap de duisternis in... en volg mijn stem... Dan zal je leren wat ik ken..."
De stem... hij was vertrouwt...
Langzaam liep ik richting waar ik de stem het meest vandaan hoorde komen,
Eenmaal aangekomen in een donkere kamer, gevuld met wat lijkt op sterren, zie ik opeens een vrouw staan...
Lang blond haar... een blauw pak... en... SAMUS ARAN?!
"Mijn dochter... Welkom, ondanks dat je verbaast zal zijn... Moet ik je vertellen dat ik inderdaad jouw moeder ben... Als je dit bericht ontvangen hebt, dan weet je... Dat ik er waarschijnlijk niet meer ben.... Anthony heeft voor jouw gezorgd tot je oud genoeg was om in het weeshuis op te groeien, daarna heeft die jouw waarschijnlijk opgezocht en nu... nu sta je hier... Om je lot onder ogen te zien!..."
Mijn lot onder ogen zien?! Maar... wat was dan werkelijk mijn lot... Ik heb alles opgegeven wat ik had... om mijn lot te vinden... Maar was dit mijn eigen lot?!
"Wees gerust mijn dochter... Voordat je verder in verwarring valt moet je weten dat er een groot gevaar dreigt! Er zijn experimenten gevonden op een schip, experimenten op mensen en dieren... die te erg zijn om te laten gaan! Daarom heeft Anthony jouw hier gebracht... Daarom heeft Anthony jouw gebracht naar het pak!"
Experimenten? Groot gevaar?!
'Ik ben... IK BEN JOUW NIET!! Ik ben geen heldin... Ik ben... Een mislukking...' tranen stromen langs mijn gezicht... Als ik eindelijk mijn moeder gevonden heb... blijkt het dat ze waarschijnlijk al... dood is....
Een hand laat mij opkijken, mijn moeders hand...
"Samus Madeline Aran... Ondanks dat je denkt dat je een mislukking bent... Zal je toch het recht moeten nemen om dit gevaar te vernietigen... Anthony is te oud... en de Federal Federation is te achterdochtig... Wij als Arans moeten dit op ons nemen, om het universum beschermt te houden! Je kan er niets aan doen Madeline... Maar het is ons recht om dit te doen, hiervoor zijn wij geboren!"
Geboren... Geboren om daarna weer dood te gaan... Ik kijk dr even aan en glimlach... Misschien had ze gelijk... Misschien was ik hier voor geboren!
Het pak... Het reageerde op mijn gedachtes, en als dat betekent dat alle wapens ook nog hierin zitten... Dan is dit het sterkste pak wat er is!
Plasma Blast!
Het geweer wat rechterkant zit, begint op te laden waarna ik grijzend even opkijk,
HET WERKT HET WERKT!!!
SCHIET! voor ik het wist, laat het geweer de Plasma Blast los waarna het richting de muur vliegt met hoge snelheid!
Rockets! Fire!!
Nog geen seconde later, vliegen raketten op de muur af, waarna ze daar exploderen!
Dit pak... Het was geweldig!! EN HET WAS VAN MIJ!!
"Nu heb ik nog een cadeau voor je mijn dochter... Mijn oude schip, gemodificeerd om de ergste slachtvelden te overleven"
Glimlachend kijk ik naar dr waarna ik het luik naar beneden zie gaan, er kwam inderdaad een schip te voorschijn!
Een groot gigantisch schip waar ik in zal vliegen!