H 16

Mijn ogen waren groot van schrik, mijn andemhaling was angstig. Zoon? Waar had hij het over?' Ik kroop achteruit toen het wezen voor me naar me toe kwam lopen. 'Blijf uit mijn buurt' siste ik met een duidelijke angst in mijn stem.
De leider had een verbaasde uitdrukking, liep op me af, zakte neer tot aan mijn lengte en keek me recht in de ogen aan. 'ssjij hebt nikss te zeggen, jij gaat wat voor me doen Zei hij terwijl in mijn best deed om het niet in mijn broek te doen.
Ik werd bij mijn armen gegrepen en met een harde dreun tegen de muur geplaatst. Ik kon niks bewegen, niet eens een vinger, alles was ineens stijf in mijn lichaam. ik wilde schreeuwen maar mijn stem was verdoofd door de angst.
De leider ging voor me staan en liet het glimmende ding even voor mijn ogen bewegen. Ik sloot met angst mijn ogen en wachtte gespannen af wat er zou gebeuren tot ik een ijzig gevoel in mijn lichaam voelde, ik zakte als een zoutzak in elkaar en voelde dat ik over mijn hele lichaam begon te beven. Alles in mijn lichaam was minstens tien graden gedaald. Mijn kleine donshaartjes op mijn armen stonden overeind. Er werd via een beker wat in mijn mond gegoten, waarbij ik het
probeerde uit te spuigen, maar het bleef in mijn keel vastzitten.
Een aantal schokken schakelde al mijn spieren uit, waarbij ik als een lappenpop op de grond begeef. 'Laat hem maar liggen' sprak de wezen die het plakkerige spul in mijn mond had gegoten. De wezens liepen de kamer uit en knipte het licht uit, waarbij er totale duisternis heerste.
Ik bleef met mijn ogen open naar het plafond staren en voelde een totale uitputting in mijn lichaam stromen. Alles was vermoeid.
Daar lag ik dan, een zoon van een monster uit andere stelsels vandaan. Ik ben een monster. ik had even niet in de gaten, maar ik voelde een emotie opkomen, dat gepaard ging met kleine tranen die langs mijn wang op de grond stroomde.
Het enige wat ik wou was naar huis, samen met mijn nieuwe vrienden die ik nooit gehad heb, naar mijn neefje James en mijn moeder die achtien jaar voor me gezorgd had.
Bij de gedachte aan mijn moeder stroomde er dikke tranen over mijn wangen.
Na een aantal minuten gehuild te hebben was ik verzwakt en viel in een diepe slaap.

Een hoop gelach, geschreeuw en getoeter van auto's. het zag er als een bruisende stad uit. Ik liep over het lichtgevende zebrapad naar de overkant als ik tegen een vrouw aan bots. Ze was omwikkeld met een dunne doek haar buik was dik en ze bleek zwanger te zijn. Ze wachtte tot de lichten op groen sprongen als er vanuit de wolken een groot schip tevoorschijn. Het lande op een van de daken. Een donkere gedaante waarbij alleen zijn contouren zictbaar waren.
Hij was ineens in een flits verdwenen en stond voor de vrouw, hij tikte met een van de lange nagels op de buik, waarbij het even lichtgaf. De vrouw rende weg van de man die zachtjes begon te lachen. Alles om me heen begon te vervagen en er kwam een beeld van mij als een jongetje van acht die vrolijk aan tafel zat. Moeder zat op de achtergrond zachtjes te huilen.
Dit ben ik, bedacht ik. Ik ben een monster, ik ben de zoon van een van deze buitenaardsewezens. Het beeld verdween in een waas...
Ze had een