A ranger/traitor 179

Het was moeilijk lopen, aan elkaar geketend en dan nog door kniehoge sneeuw. Algauw deed hij geen moeite meer om zijn voeten fatsoenlijk neer te zetten en liet hij zich half meeslepen. Will zou hem hier wel uit krijgen. Will moest hem hier uitkrijgen! Hij was tenslotte Will Verdrag en hij had toch al wel moeilijkere klusjes opgeknapt? Halt had Will en prinses Cassandra tenslotte ook weten te redden, dus dan moest Will het zeker kunnen. Dat was het enige dat hem overeind hield, de lange tocht de heuvel af. Het enige dat er te horen was, was het gesleep van voeten door de sneeuw en af een toe een barse aansporing van de Skandiërs. Miko wist nog hoe langzaam ze de heuvel waren opgeslopen, maar de terugtocht leek oneindig veel langer te duren. Miko keek links en rechts in de hoop een glimp van Will op te vangen, ook al wist hij best dat het nutteloos was. Will zou echt niet zo dom zijn om zich te laten zien en op dit moment kon hij trouwens toch helemaal niets uitrichten. Als ze eens zouden stoppen, misschien zou Will dan… Maar het zag er niet naar uit dat ze snel zouden stoppen. Ondertussen waren ze onderaan de berg aangekomen. In een grote boog dreven ze hen om Hallasholm heen. Blijkbaar mochten ze niet gezien worden. Wilde dat zeggen dat zelfs hier in de hoofdstad mensen waren, die het niet eens waren met de huidige oberjarl? Dat was ondanks de situatie een fijne gedachte. Op dat moment zag Miko waarnaar ze op weg waren. De haven… Terwijl hij de loopplank opgedwongen werd, kon Miko maar aan een ding denken. Met geen mogelijkheid kon Will hem hier uitkrijgen…