Hoofdstuk 9

Ietwat chagrijnig liep Maroon door de gangen van de concerthal. Het was tegen zes uur en ze had honger. Bij de styling had ze de gestudte BH aangehad, met een licht spijker vest, een donkerrood leren broek en zwarte Jeffrey Campbells. Het had er echt gaaf uitgezien en ze was er heel blij mee. Ze was benieuwd naar de reactie van haar vader, al schatte ze die niet al te positief in. Daarna was ze naar de kapper geweest. Troye, een man van een jaar of dertig en zo gay al maar kan. Hij had een hoge staart in haar haar gemaakt vol met extentions, waardoor haar haar wel tot haar onderrug kwam. Het had er raar uitgezien omdat de onderkant van de extentions nog geverfd moest worden, maar volgens Troye zou dat helemaal goedkomen voor morgenavond. De bovenkant van haar haar had hij getoepeert en er een kuif van gemaakt. De zijkant had hij ingevlochten. Al met al zag haar looke er stoer uit. Ze had nu haar eigen kleding weer aan en de extentions waren uit haar haar. Haar vader had iemand gebeld om haar terug te brengen naar het hotel, maar het kon nog wel even duren voordat die er was.
Een paar meter voor haar kwam Zayn de hoek om lopen. ‘Ga je mee een peuk doen?’, vroeg ze hem. Ze stopte met lopen. In het voorbijgaan pakte ze zijn arm vast. Zijn wenkbrauwen trokken in een bedenkelijke frons. ‘Nou... Ik moet eigenlijk zo-‘. ‘Aawh, please? Dan krijg je een peuk van mij’. Ze keek hem smekend aan. Hij moest even lachen. Zijn blik vloog over zijn horloge. ‘Eéntje, goed?’. Ze glimlachte. ‘Thanks’. Ze kwam weer in beweging, op weg naar de achteruitgang, waar ze opgehaald zou worden. Hij kwam naast haar lopen.
‘Wat moet je straks doen?’, vroeg ze, terwijl ze een pakje sigaretten uit haar leren jasje haalde. ‘Een stukje opnemen voor het nieuwe album’, vertelde hij. ‘Jullie vierde, toch?’, gokte ze. Hij schudde zijn hoofd. ‘Derde’. Ze keek met een verbaast gezicht naar hem om. ‘Ow...’, mompelde ze. Verkeerd gegokt.
Ze opende de deur en stapte naar buiten. Zayn liep achter haar aan. Ze opende het pakje en haalde er twee sigaretten uit. Eéntje gaf ze aan hem. Hij nam hem van haar aan. ‘Dankje’. In stilte stak ze haar sigaret en die van hem aan.
‘Heb je zin in morgenavond?’, vroeg hij. Ze dacht even na. Eigenlijk niet, maar dat was ook z’n raar antwoord. ‘Ik ben zenuwachtig’. Ze nam een trek van de sigaret. Hij knikte. ‘Eerste keer dat je voor zoveel mensen optreed?’. ‘Ja...’. Haar blik ging over de straat tegenover het parkeerterrein. ‘Als je er eenmaal staat vind je het echt geweldig’. Haar mondhoeken trokken in een flauwe glimlach. ‘Dat hoop ik’.
Als ze geen paniekaanval zou krijgen. Dat was nog waar ze het meest bang voor was. Ze kon zich nog zo goed herinneren hoe ze, elke keer als ze ergens ging optreden, een paniekaanval kreeg. Het maakte niet uit waar. Op school, bij de theaterclub, zelfs bij een voorstelling van haar zangles. Ze kon het altijd voelen aankomen. Langzaam werden alle geluiden harder. Alle geuren werden sterker. Alles leek veel drukker. Het gevoel in haar handen en voeten verdween. Haar hartslag ging omhoog en ineens voelde ze zich ziek. Ze kreeg nauwelijks lucht meer binnen, waardoor ze moest hyperventileren.
Terwijl ze alle momenten dat ze een paniekaanval had gehad in haar hoofd terughaalde, keek ze naar Zayn. Hij zei wel iets, maar het kwam niet helemaal over. ‘... Snap je?’. Ze knikte maar gewoon alsof ze het begrepen had. ‘Ja, helemaal’. ‘Nee, want kijk, als je...’. Hij stopte met praten en haalde zijn mobiel uit zijn zak. ‘O, wacht even...’, mompelde hij. Hij bracht de telefoon naar zijn oor. ‘Ja?’. Zelfs Maroon hoorde een boze stem schreeuwen. Ze hoorde ook dat het haar vader was. Geamuseerd keek ze toe. Hij was geweldig, maar als hij boos was, had je ook echt een probleem, dat wist zij maar al te goed. ‘Ik was... Maar ik had... Ja, maar... Nee, snap ik... Ja, ik kom al... Ja...’. Zayn zuchtte. Hij stopte zijn mobiel weer in zijn zak.
‘Je vader is een beetje boos’, vertelde hij. Ze knikte. ‘Dat dacht ik al, ja’. ‘Dus ik moet nu echt gaan’. Hij gooide zijn sigaret op de grond. ‘Ja, dankje dat je mee ging’. Hij glimlachte. ‘No problem’. Hij opende de deur. ‘Doei!’, riep ze hem na. ‘Bye!’. Toen de deur dicht viel, werd het stil. Alleen het geluid van de auto’s die over de weg reden. Ze zuchtte en nam een laatste trek van haar sigaret.