Meisjes met vragen - 9

“Daar kan ik mee leven.” Yue glimlachte.

“En je moet ook duidelijk stellen dat het geen enkele verplichting inhoudt.” Keylina keek Yue strak aan. “We weten alledrie dat als je Lizzie nodig hebt, ze er zal zijn, tenzij ik haar meer nodig heb. We weten alledrie dat ze je zal helpen waar ze kan. We weten alledrie dat we geen nieuwe oorlog gaan beginnen. We weten alledrie dat Lizzie zal proberen haar tijd zo goed mogelijk te verdelen tussen Waterstam en Vuurnatie.”
“Maar?”, vroeg Yue.
“Maar als je haar iets verplicht dat ze niet na kàn komen doordat ze hier nodig is, kunnen er problemen komen en dat moeten we ten allen prijzen vermijden. Bovendien, officieel staat ze boven je, zolang ik de stammen niet helemaal heb losgelaten. Maar dat houdt ook in dat je duidelijk moet maken dat ze haar best zal doen om regelmatig naar de Waterstam te komen, maar dat ze zelfs daar niet toe verplicht is.” Yue knikte bedenkelijk.
“Ik begrijp het.” Ze zuchtte. “Het idee om ‘onder’ jullie te staan, voelt toch behoorlijk raar aan.”
“Trek het je niet aan, Yue”, zei ik met een glimlach. “Dat is alleen officieel, je weet best dat we naar je luisteren als we iets te zeggen hebben.”
“Het is sowieso maar tijdelijk”, zei Keylina. “En we hebben je nodig, Yue, je hebt geen idee hoeveel respect we voor je hebben.”
“Weet ik”, ze glimlachte. “En doe jezelf niet tekort, als het op regeren aankomt, doen jullie het geweldig. Alleen organiseren is wat moeilijker.” Ze knipoogde. “Overmorgen vertrekken Sokka, Yle en de anderen weer naar huis, maar ik blijf nog een paar weken. Ze kunnen het wel bolwerken daar. Sokka, Thomatio en Diana hebben die dingen gelukkig wel geleerd.”
“Bedankt, je hebt geen idee wat voor plezier je ons daarmee doet”, verzuchtte ik.
“Ja, het voelt op de ene of andere manier veel...” Keylina moest even naar het juiste woord zoeken. “Veiliger.”
“Meisjes, bedenk goed, als ik hier niet meer ben, zullen jullie ouders je altijd helpen waar nodig”, zei Yue. “Jullie staan er niet alleen voor.”