Hoofdstuk 5 - When kisses happen

Ik weet niets te zeggen, en kan alleen maar naar het kippenvel op mijn armen kijken. ‘Ging het goed, Stone?’ vraagt Thomas me. Hij loopt naar me toe en gaat naast mij staan, ik kijk naar hem, naar zijn prachtige ogen en zijn prachtige wimpers. ‘Fantastisch,’ mompel ik en haak mijn vingers achter mijn rug in elkaar. Ik word zenuwachtig als hij dicht bij me staat. ‘Ze vertelde me over haar familie,’ zeg ik tegen hem. In zijn ogen verschijnt iets van verbazing, ‘Oh,’ zegt hij dan.
‘Haar ouders geloofde in ware liefde,’ zeg ik tegen hem.
‘De mijne ook.’ Dat wist ik niet, denk ik bij mezelf. Mijn ouders geloofden nooit in ware liefde, ze waren zelf ook niet elkaars liefde, denk ik met wrok. ‘Mijn ouders niet, en ik ook niet.’
‘Che possono cambiare, dat kan veranderen.’
‘Ik wist niet dat jij Italiaans kon,’ zeg ik met mijn beide wenkbrauwen opgetrokken.
‘Ik heb iets opgepikt,’ zegt hij terwijl hij zijn armen over elkaar heen slaat. Ik ga voor het raam staan en kijk naar binnen, ‘Ik heb medelijden met haar.’ Hij gaat naast me staan, kippenvel verschijnt op mijn armen, en ook iets anders. Iets anders beweegt in mijn buik, ik kijk hem voorzichtig aan. Hij neemt me in zich op en grijnst, ‘Geloof je dat ze onschuldig is?’
‘Misschien,’ zeg ik tegen hem. Hij grijnst weer en draait zich naar me toe. Dan legt hij zijn hand op mijn wang en laat die langzaam erover heen glijden, ‘Je ziet er prachtig uit vandaag,’ fluister hij. Oké dat was het dan, denk ik. Een vrouw kan dingen hebben tot hier. Ik kijk hem aan en smelt, ‘Oké,’ zeg ik tegen hem. Hij brengt zijn lippen dichter tegen de mijne aan, tot ik ze voel. Ik open mijn mond langzaam, alsof ik weet wat hij wil. En wat ik wil, mijn hersenen schreeuwen NEE, mijn hart zegt niets. Ik voel dat het meer wil. Meer dan deze fantastische zoen, waardoor ik mezelf in vuur en vlam voel staan. ‘Ben je klaar met werken?’ vraagt hij dan in mijn oor, zachtjes.
‘Ja.’

Ik zit op zijn bed, mijn benen om hem heen geslagen. We zoenen, al de hele tijd. Ik raak zijn ontblote borst, en wil zijn blouse van hem aftrekken, maar hij houdt me tegen. ‘Nee,’ zegt hij tegen me. Ik kijk hem verbaasd aan, ‘Waarom niet?’
‘Ik wil niet dat je dat doet.’ Ik kijk hem nu verschrikt aan en maak me los uit zijn omhelzing en haal en hand over mijn lippen heen. Ik draai hem mijn rug toe en kijk naar de witte muur. De hemelse stemming waarin ik verkeerde, is verdwenen. Ik voel me rot, ik voel me donker, ik voel me ronduit kut. ‘Anna,’ zegt hij zachtjes en legt zijn hand op mijn schouder. Ik draai me om en sta op, tranen springen in mijn ogen. Ik was het bijna vergeten, en nu gebeurt er dit. ‘Nee, Thomas, nee. Ik weet niet waarom je het niet wilt, maar ik wil het. Ik wil het,’ ik laat me zakken en begin te huilen. Hij kijkt me aan, ‘Oh Jezus,’ fluistert hij zachtjes en neemt me in zijn armen. Ik laat mijn hoofd tegen zijn warme borst vallen, en begin nog harder te huilen. ‘Wat is er?’ vraagt hij als ik weer een beetje stil ben. ‘Ik hou niet van mannen,’ zeg ik dan tegen hem. Hij haalt me van zijn borst af, en kijkt me geschokt aan, ‘Anna,’ zegt hij geschrokken. Ik glimlach even, verrukt door zijn geschrokken uitdrukking, ‘Niet zo.’
‘Hoe dan?’ vraagt hij dan.
Ik weet niet waarom maar ik vertel hem alles, en ik huil erbij. Ik weet niet waarom ik het tegen hem vertel, maar het voelt goed. ‘Ik had een gewelddadige vader.’
‘Anna,’ zegt hij en hij schuift mijn haar langs mijn oor.
‘Het hield niet op bij slaan, nee, hij vond het leuk om ’s avonds bij mijn bed te komen en…’ Ik stop met praten en kijk hem aan en probeer te glimlachen, ‘Nou ja, je weet wel.’ Hij zegt niets en neemt me in zijn armen en slaat zijn armen om mijn schouders heen, legt zijn kin op mijn hoofd en zingt iets, en het klinkt Italiaans. Ik sluit mijn ogen, ‘Mijn moeder wilde me niet geloven, tot hij werd opgepakt op verdenking van kinderporno.’ Ik begin te huilen en laat me troosten door hem. Hij kijkt me aan, ‘Het ligt niet aan jou,’ zegt hij dan. ‘Ik wilde niet meer, en het spijt me van wat je hebt moeten doorstaan, vroeger.’
‘Dank je,’ zeg ik zachtjes. ‘En het maakt me niet uit dat je niet meer wilt.’ Hij grijnst en laat zich in het bed vallen. Ik ga naast hem liggen en leg mijn hoofd op zijn borst, en luister naar zijn regelmatige hartslag. ‘Weet je, Thomas, je bent niet zo heel erg.’
‘Dank je, Anna.’