Chapter 001 || Melanie Kaya Black

Met een harde klap sla ik mijn deur dicht. Hoe kunnen ze mij dit aan doen? De hele zomervakantie op een kamp? ‘Uhh I hate my life!’ Ik duik onder mijn bed en pak de doos die daar onder staat, ik doe hem open en binnen een paar seconden voel ik hoe het metaal over mijn arm heen glijdt. Eerst een stekende pijn maar later een verlichting. Het bloed stroomt over mijn armen heen. Zo, dat lucht op. Ik haal het mesje nog een paar keer over mijn arm heen en val dan met een zucht op mijn bed. Na een paar minuten sta ik op en loop naar de badkamer. Ik kijk mezelf aan in de spiegel. ‘Ugg you are so ugly,’ zeg ik tegen mijn spiegelbeeld. Ik kijk naar mijn arm en zie dat de schade niet zo heel erg is. Ik pak een paar doekjes en begin het bloed weg te boenen. Met mijn handigheid na al die jaren ben ik zo klaar en trek ik een vest aan. Ik pak mijn gitaar en spring mijn raam uit op het dak van de garage. Stil ga ik spelen op mijn gitaar. De wind die door mijn haren gaat en de muziek die vanaf mijn gitaar komt, laten een glimlach op mijn lippen komen. Na ongeveer twee uur wordt het fris en klim ik weer omhoog mijn kamer in. Mijn ouders hebben mijn koffer al neergezet. Morgen is het de dag dat ik naar dat vervloekte kamp moet. Ik pak warme kleding, want ik zou het meeste ’s avonds buiten zijn, ik hou van de avond. Ik pak voor de zekerheid ook nog een paar topjes, wanneer mijn oog op een lijst valt die op mijn bed is neergelegd. Ze hebben gewoon een hele lijst gemaakt met wat we mee moeten hebben. Ik lees de lijst even snel door en een zucht verlaat mijn mond. Fijn we gaan dus ook allemaal activiteiten doen. Na een uurtje heb ik ongeveer alles ingepakt. Mijn bikini, topjes, schoenen, make- up, stijl- en krultang, theedoek, handdoeken, vesten, sweaters en mijn gitaar ligt in een hoes boven op mijn koffer.
‘Dad! Can you help me with my suitcase?’
‘Of course I can help you.’
Mijn vader stapt mijn kamer binnen en pakt mijn koffer.
‘Please Melanie, this is for your own safety. We know it is vacation but we have to do this for you.’
‘But dad, it is not fair!’
Mijn vader loopt zonder nog een woord te zeggen naar beneden. Mijn toiletspullen zou ik morgen in mijn handbagage moeten doen.
‘Melanie! Dinner is ready!’
Met een zucht loop ik de trap af, waar de lucht van patat mij al tegemoet zweeft.
Ik kan me met moeite inhouden om niet tegen mijn ouders te gaan schreeuwen. Ze zijn er net achter gekomen dat ik me al bijna drie jaar snijd, ze weten de reden daarom ook en toch blijven ze me maar die vette happen geven. Met tegenzin eet ik de patat op en zodra iedereen klaar is, sprint ik naar boven, pak mijn mobiel en ga weer op het garagedak zitten.
Ik besluit maar mijn beste vriendin te bellen, om afscheid te nemen.
‘Hello, with Angel.’
‘Haai Ang, with me.’
‘Melanie, how are you?’
‘Bad, I have to go on a lame summercamp for the whole summer!’
‘No way, you can’t! My mum wants you to come with us on vacation!’
‘I have to. I’m leaving tomorrow.’
‘Ahh when will you come back?’
‘28th of August.’
‘WHAT! That is the last day of the vacation! Are you leaving for nine weeks?’
‘Yeah, my dad thought it was a good idea.’
‘I’m sorry, I have to go! Byee! We'll text!’
Met een tut hoor ik dat er is opgehangen. Ik leun tegen de muur aan, die al behoorlijk koud is geworden. Ik zucht nog een paar keer en klim dan mijn raam door en loop meteen door naar de badkamer. Ik poets mijn tanden en stap nog even onder de douche. Ik pak een washandje en probeer mijn sneeën nog een beetje schoon te maken. Ik zet de douche uit, stap in mijn pyjama en kruip daarna mijn warme bed in.