Hoofdstuk 13

‘Blij dat het voorbij is?’, vroeg Sheng. Maroon keek naar haar op. Ze zaten met zijn tweeen in de auto, op weg terug naar het hotel. Rick had gezegd dat ze wel mocht blijven, maar ze wou liever naar bed. Alle drukte en de zenuwen hadden ervoor gezorgd dat ze doodmoe was. Ze knikte. ‘Heel erg, maar nu ben ik zenuwachtig voor morgen’. Sheng lachte. ‘Zo zal het de komende twee weken gaan’. Maroon zuchtte. Ze was allang blij dat ze geen paniekaanval had gehad. Misschien dat haar vader wel gelijk had en was ze er echt overheen gegroeid. Het was voor een moment stil.
‘Waarom kwam je eigenlijk weer terug?’, vroeg Maroon. Sheng fronste lichtjes. ‘Wat bedoel je?’. ‘Nadat Louis ontvoerd was, toen ben je een paar weken weggeweest, wat was dat?’. Ze had het zich de laatste maanden afgevraagd, maar had nog niet met Sheng alleen gesproken. Het chinese meisje dacht even na. Rick wist ook het hele verhaal, dus kon ze het net zo goed ook aan Maroon vertellen.
‘Voordat ik Rick’s assistente werd, zat ik een beetje in de... Crimele wereld’. ‘Je werkte toch voor de FBI?’. ‘Ja, dat kwam daarna, ik werd opgepakt en als ik Louis zou beschermen, werd mijn strafblad kwijtgescholden’. ‘Beschermen waartegen?’. Maroon keek geinteresseerd haar kant op. ‘Dat kan ik je allemaal niet vertellen, maar ik moest me voor doen als jouw vaders assistente en Louis beschermen’.
‘Had je een groot strafblad?’. ‘Ik zou levenslang moeten’. Sheng hield haar blik geconcentreerd op de weg. Maroon moest even lachen. ‘Wat heb je allemaal gedaan, dan?’. Ze kon het zich niet voordat dat de vrouw die naast haar zat eigenlijk levenslang de gevangenis in hoorde te gaan. Sheng haalde haar schouders op. ‘Stelen, dealen, de normale shit eigenlijk’.
‘Maar, toen Louis gered was, zegmaar, waarom ging je toen weg?’. ‘Ik ging terug naar mijn familie in Brazilie, of nouja, mijn neef en een vriend’. Maroon was stil. Ze wachtte tot Sheng uit zichzelf verder zou gaan. ‘Maar ze hadden al iemand anders gevonden en iedereen wist ondertussen al wel dat ik voor de FBI gewerkt had, dus niemand vertrouwde me meer’.
‘Dus toen ben je weer terug naar Engeland gegaan?’. Sheng knikte. ‘Ik heb wat geld meegenomen, naar Engeland gevlogen en aan je vader gevraagd of ik mijn baan terug mocht’. Maroon staarde voor zich uit. ‘En dat deed hij gewoon?’. ‘Nou...’, begon Sheng. ‘Daar heeft hij heel lang over na moeten denken, want ik heb hem natuurlijk wel mijn verleden verteld, maar uiteindelijk besloot hij dat hij me toch wel een kans wou geven, want hij kende me natuurlijk al’.
Maroon knikte. Ze bekeek Sheng eens goed. ‘Ik zie jou eigenlijk helemaal niet met een pistool voor me’, merkte ze op. Sheng lachte. ‘Nou, ik jou wel, hoor’. Maroon fronste. ‘Mij?’. Sheng knikte. ‘Ja, je ziet er zo badass uit’. ‘Dankje’, lachte Maroon. ‘Nee, maar, serieus, ooit een pistool vastgehad?’, vroeg Sheng serieus. Maroon schudde langzaam met haar hoofd. ‘Wel is vastgehad, maar nooit echt gebruikt’. ‘Want?’. ‘Want ik doe soms alleen wat coke en wiet, weetjewel, niks gevaarlijks en ook geen grote bedragen’. Sheng knikte. ‘Dus als ik ooit nog drugs wil...?’. Ze keek Maroons kant op, die lachte. ‘Dan kom je maar langs in Phoenix’.