{27} Training - Orlando Lumberjack

Na het eten ga ik verder trainen, maar dan heel intensief samen met Jordan en de beide tributen uit district 2, Lia en Edmund.
Casim heeft besloten om een pact met Elodie te sluiten, die tenslotte zijn districtsgenoot is.
Lia is een kei in wapenvechten, en Edmund is ook beregoed. ik zie dat ik zwak lijk in zijn ogen, en dat hij probeert om te flirten met Jordan , om haar van mij af te pakken, maar dat laat ik niet gebeuren, als we naar een nieuw onderdeel lopen pak ik haar hand, en samen lopen we naar daar.
Als een groep dolle honden. ik moet er aan denken dat in dit trainingscomplex de winnaar van de spelen zit, en dat over een week de meesten van ons al dood gaan zijn. Lia of Edmund, of zelfs Jordan kunnen deze spelen winnen.
Maar de topfavoriet is nog altijd Vulcan. Swaggerboy zou je ook niet moeten onderschatten, en het meisje uit 7, dat super goed overweg kan met Camouflage.
Ik durf te wedden dat dat meisje dood zal gaan aan een infectie, dorst, honger, hitte, onderkoeling of zoiets, want de andere tributen kunnen haar ongmogelijk te pakken krijgen.

Mijn liefde wordt als maar groter voor Jordan, maar als ik aan thuis denk, aan Alexis, Thomas, Simon, Selene, vader, vrienden...
Dan, verdwijnt het weer beetje voor beetje.
Maar ik heb een bepaald doel, houd ik me voor.
Ik moet zorgen dat Jordan Moonshine de overwinnaar wordt van de 87ste hongerspelen.


Die namiddag moeten we onze solo-training afleggen. onze individuwele test. hierop krijg je een boordeling van de spelmakers.
Even kan ik nog overleggen met Haymitch en Cinna, maar ik heb totaal geen idee van wat ik ga doen.
Terwijl Jordan al ongetwijfeld iets in gedachten heeft.
omdat ik de jongenstribuut uit 12 ben, moet ik als voorlaatste gaan. eerst zie ik hoe Vulcan de deur uitloopt, daarna alle andere beroeps, Florian...
Benoit en Bernice, Casim en uiteindelijk Elodie. Dan is het aan mij. ik neem afscheid van Jordan. 'Het ga je goed' en vervolgens een kus op de wang.
Ik loop naar binnen, en zie dat er een krachtveld tussen ons en de spelmakers hangt, zodat we ze niet kunnen afmaken. dan moet ik denken aan talenten. het lukt me plots niet meer.
Camoufleren, gaat redelijk goed. dus ik besluit om me eerst helemaal in een roodoranjegele rots te verven.
Dat doet me denken aan rotsen. ik neem een zwaar gewicht van de grond en knoop het met touw aan mijn rug.
Dan probeer ik om helemaal van boven op de klimmuur te geraken, het lukt heel vlot, en dan plots versnel ik, heel behendig spring ik van steuntje naar steuntje, met ongeveer 30 kilo op mijn rug. soepel klim ik voort, terwijl het zweet van mijn gezicht druipt. je ziet me amper door mijn supergoede camouflage, en achteraf vindt ik dat mijn training helemaal geslaagd is.

Veel beter dan ik had kunnen denken.