10. Vanuit Linde

Ineens merkte ik dat het stil was en ik hoorde Stefan vragen waarom die op pauze stond, terwijl Veerle antwoordde dat ik even rustig moest worden omdat anders de bij geluiden niet hoorbaar waren. Oké ze had gelijk, ik had de hele boel bij elkaar gegild en zat nu met m'n hoofd in Rein z'n vest terwijl de tranen over m'n wangen rolde. Hij streelde geruststellend met zijn hand over mijn rug en toen ik wat minder aan het snikken was kwam ik langzaam uit zijn vest waarop Stefan hard begon te lachen dat m'n make up was uitgelopen. Oh nee.. Ik trok Rein z'n vest open er zat een hele zwarte vlek op zijn shirt. "Ah nee.. Sorry!!!" Ik keek hem schuldig aan en hij mij vragend, terwijl ik mijn hand naar zijn shirt bracht pakte hij hem vast en legde hem op zijn borst, waaronder natuurlijk zijn hart zat. "Nee niet dat. Kijk.." Rein keek en haalde zijn schouders op. "Kan wel weer in de was." Ik knikte en draaide me voorzichtig om naar de rest. "Ik denk dat ik maar even boven ga zitten want ik trek dit niet.." Daan keek me verdrietig aan; "Toee, blijf?" Ik schudde m'n hoofd en stond op.
Terwijl ik boven op m'n bed ging liggen hoorde ik de geluiden van de televisie nog hard. Ik sloot m'n ogen en toen ik ze na een tijdje opende lag ineens een pop van Veerle en mij van toen we klein waren in m'n bed. Oh nee. Hoe kwam die hier. Ik keek er nog eens naar en hij kwam steeds dichterbij, ik begon te gillen. "AAAAAAHH HELP HELP AAAAAAHH. STEFAN AAAAAAAHHHHHH REAAAAAAAHHHHHHINNNN. NIIIIIIIIIILS. HELP DANNNN.." Ik begon steeds harder te gillen en gilde geen namen meer. Ik hoorde voetstappen de trap op snellen en zag Rein staan en ik gilde nog steeds. Hij kwam naast me liggen en trok me tegen zich aan. Ik duwde hem weg en wees naar de pop die bijna voor me stond. Ik sloeg wild om me heen en bleef gillen. "HELP REIN HELP, HAAL WEG!" In plaats van de pop weg te halen sprong hij uit bed, tilde me op en nam me mee naar beneden. We gingen in de keuken zitten en ik begon te huilen. "Wat was er gebeurd?" Met moeite vertelde ik wat er gebeurde. "Je bent echt bang hé." Ik schudde m'n hoofd. "Nee, nee!! Het was gewoon een nachtmerrie." Rein keek me een beetje boos aan; "Niet liegen tegen mij Lin. En je sliep niet en ziet doodsbleek." Ik snikte en kroop tegen hem aan. "Ze keek zo boos. Ik ging bijna dood."

Er kwam iemand binnen lopen, ik keek op. Het was Nils, hij zei dat Rein wel even naar de film mocht kijken waarop ik zei dat dat wel een goed idee. Ook aan Nils vertelde ik wat er was. Ik vond het fijn weer even samen met hem te zijn, maar toch vond ik het ook wel moeilijk. Ik vond Nils echt onwijs leuk, maar Rein was zo lief tegen me en het leek ook alsof Rein me leuk vond, terwijl ik liever dat idee had van Nils. Waarom was het zo moeilijk.. "Waar denk je aan?" Ik keek op in Nils' ogen. "Het is niets.." "Jawel!!! Zeg maar eerlijk, je dacht aan Rein hé, je vind hem leuk." Ik schudde m'n hoofd. "Ja, hij is leuk ja. Maar ik voel voor iemand anders wat en dat is niet zo erg als voor hem." Nils keek me onderzoekend aan maar ik was niet van plan te vertellen dat het over hem ging. Hij wilde wat zeggen, ik zag het aan zijn mond. "Uh, nee!!" Hij keek me even raar aan en moest toen lachen; "Je gaat me het niet vertellen hé?" Ik schudde grijnzend mijn hoofd. "Dat heb je goed." Ik hoorde hoe m'n naam geroepen werd en liep richting de woonkamer, Nils kwam achter me aan. "Jaaaa?" Ik stak m'n hoofd de kamer in. "De film is afgelopen." Ik zuchtte opgelucht en plofte naast Daan op de bank neer. "En was het leuk?" Iedereen knikte, maar toen ze de verhalen wilde vertellen schreeuwde dat ik het niet wilde horen. Ik vertelde, nadat er im gevraagd was, waarom ik zou aan het gillen was.

"GUUS BOLLE ETEN!!!" Schreeuwde ik naar boven. Stefan en ik hadden patat gemaakt en de jongens bleven eten omdat het zo gezellig was. Guus kwam de trap afgerend; "Zijn jullie er nog steeds?" "Nee hoor, we zijn weg." Zei Nils sarcastisch. Guus plofte op een stoel naast Owen neer en we begonnen met eten. Guus zat wat met Owen te praten, Stefan met Rein en Veerle met Daan en Nils en ik.. Ik luisterde gewoon een beetje met iedereen mee. "REINN!!!"' Ik schrok op toen Stefan begon te schreeuwen, ik keek hem aan en zag zijn gezicht onder de mayonaise zitten. Ik gierde het uit van het lachen. "Rein." Hikte ik lachend, "Je had zo een broer van me kunnen zijn! Je lijkt qua doen precies op Stefan." Ondertussen rolden de tranen over m'n wangen en Stefan en Rein hadden ook de slappe lach. De rest zat een beetje stom te grinniken. "Ik zou het niet als een compliment opvatten Rein. Stefan is zó irritant. Hoe hij vanmiddag binnen kwam bijvoorbeeld. Geef mij maar net zo'n broer als Guus." Rein keek even van Veerle naar mij en ik schudde m'n hoofd. "Stefan heeft humor." Op dat moment ging de voordeur open. Stefan sprintte naar het aanrecht om zijn gezicht schoon te gaan maken. Net op tijd liet hij zich weer in de stoel vallen, toen deed mama de deur open. "Hey mam!" Glimlachte ik. "Hey meiden, hey jongens! Hebben jullie niet even gewacht?" We keken elkaar aan. "We wisten niet dat je thuis kwam eten.." Mama gaf geen antwoord en gaf de jongens een hand en stelde zich voor, de jongens deden het zelfde. Bij Nils bleef ze even staan. "Ben jij niet die jongen uit de krant van vanochtend?" Nils werd rood en knikte; "Ja mevrouw." Ze glimlachte en liep verder, ze plofte neer op de laatste stoel die over was en keek de jongens een voor een aan. "Zeg, Linde, Veerle. Zijn dat niet die jongens uit jullie kamer." Ik begon te grijnzen en Veerle keek mama boos aan. "Mahaammm..." Mama keek ons moeilijk aan; "Heb ik iets verkeerds gezegd?" Veerle stond op en liep weg. Guus vertelde over die middag dat we er al ruzie om hadden gehad. Mama knikte; "Maar Lin, hoe heb je die jongens ooit leren kennen dan?" Ik begon bij het begin; "Gisterochtend was de trein vol en alleen naast Nils was nog een plekje vrij. Hij bood het aan en toen leerden we elkaar zeg maar kennen. 'S middags gingen we weer same..." Ik werd onderbroken door Guus; "'S middags gingen ze op het station zoenen." Ik voelde dat ik rood werd en mama vroeg verbaasd of ik dan dat meisje bij Nils was die ochtend in de krant. Ik knikte en ging snel door met m'n verhaal. "Nou vanochtend was er hier thuis drama om de foto in de krant. Dus ik nodigde Nils uit hier thuis zodat we het Guus, Steef en Veerle konden uitleggen. Op het plein aangekomen stonden Daan, Rein en Owen daar ineens. Rein kwam een dagje in mijn klas en de andere jongens bij Nils. Zij waren vrij. En toen gingen ze vanmiddag ook mee hier naar toe." Mama knikte. "En hoe zit het nu tussen jullie?" Ze priemde haar vinger in de richting van Nils en mij. We keken elkaar aan, vervolgens keek ik naar mama, daarna naar Rein die zijn schouders ophaalde en daarna naar weer naar Nils. "Gewoon vrienden." Klonk Nils. Ik knikte een beetje, voelde hoe m'n hart sneller begon te kloppen en ik deed m'n best de tranen uit mijn ogen te houden. 'Gewoon vrienden' het klonk een aantal keer na in m'n hoofd.

"Ik ga jullie missen!" Ik zag hoe Veerle de jongens een knuffel gaf en een kus op hun wang. Ik zuchtte even en liep er ook naar toe. "We spreken snel weer af ja? Ik vond het onwijs gezellig. Je familie is gezellig en je bent hartstikke lief. Volgende keer een grappige film, deal?" Ik knikte en glimlachte even, gaf hem een knuffel en hij drukte een kus op m'n mond. Ik durfde niet om me heen te kijken, bang dat iemand het zou zien. "Oh ja Rein." Hij keek me weer aan. "Het spijt me echt van je shirt!" "Het maakt niet uit, echt niet. Maar ik moet je sowieso nog spreken als stap één geslaagd is." Ik liep naar Nils toe; "We spreken elkaar nog wel." Hij knikte, we knuffelden en ik stapte naar Owen en Daan die ik een knuffel gaf en waar ik tegen zei dat het hartstikke gezellig was en ik ze hoopte snel nog eens te zien.