Fear OO7

-Een kleine tijdssprong naar het weekend-

Eindelijk is het weekend. Ik kijk hier elke dag naar uit. Op school heb ik ook bijna niks tegen mijn klasgenoten gezegd omdat ik dat simpelweg niet durf.
Ik ondersteun mijn ellebogen en ik ga dan overeind in bed zitten. Langzaam beweeg ik me naar de deur toe om hem te openen. Mijn moeder zal al vast beneden zijn, want die wil natuurlijk op tijd het ontbijt klaar hebben staan. Ik neem een goeie positie in, en zo loop ik rustig de woonkamer binnen.
Ik weet wel dat het vandaag weekend is, maar als nog moet mijn moeder vandaag werken. Dus, het dagelijkse portie gezeur zou niet ontbreken.
Ongegeneerd laat ik mijn ogen even over de gehele ruimte glijden, maar er is niets anders te ontdekken. Er is niets veranderd. Nogmaals kijk ik rond, maar er is gewoon niets op aan te merken. Ik zet stapje voor stapje dichterbij, totdat ik bij de bank in de woonkamer ben. Ik plof er zachtjes op neer en ik begin aan mijn eten. Ik richt mijn aandacht op de televisie, maar mijn hoofd is ergens anders. Heel iets anders. Vanmiddag zou ik weer naar jeu de boules gaan, en ik ga me niet laten afleiden door wie dan ook, ik ga proberen het beste uit mezelf te halen. Wat ik ook elke zaterdag probeer. En ook echt ga doen. Op dit moment kan ik even niets uitbrengen, dus ik begeef me weer naar de trap om langzamerhand weer naar mijn kamer te gaan. Daar aangekomen zet ik zachtjes één van mijn cd's op, waar ik gelukkig meteen wat vrolijker door ga voelen. Ik loop naar de douche, en daar profiteer ik van. Het is ook weer tijd om mijn haren te wassen, dus dat is ook mooi meegenomen. In de war volg ik mijn blik, die opeens overal heen lijkt te gaan. Toch zoek ik geconcentreerd naar mijn shampoo. Daarna bracht ik mijn handen naar mijn haren, en vervolgens schuimt het zowat overal. Nergens waar ik kijk zie ik geen schuim, dus het moet wel bezaaid zijn met schuim.
Na een paar seconden spoel ik het uit, en draai ik de kraan van de douche uit. Zo, dat is dat. En dan om te bedenken dat de dag pas net begint.

Nadat ik boodschappen heb gedaan met mijn moeder, is het alweer bijna één uur. En dat is de tijd dat ik bij jeu de boules moet zijn. Dit is één van de dagen waar ik altijd zo naar uit kijk, want dit is eigenlijk de enige dag dat ik ergens zin in heb en me nergens zorgen over kan maken. Ik begin te glimlachen als ik aan iemand denk, die ook op dezelfde club zit. Ja, hij is aardig, kan op zijn tijd grappig zijn, ook kan hij wel eens lief zijn. Hij doet me denken aan iemand die ik kan vertrouwen, wat ik hem ook zal vertellen. Ik denk gewoon dat hij een goede prater is, en een luisterend oor kan bieden. En daar zoek ik juist naar. Iemand waar ik alles bij kwijt kan, en als het moet, waar ik kan uithuilen. Niet dat ik zoveel huil als ik bij jeu de boules ben, maar als het een keer voor zijn komen.. Ik bekijk voor de laatste keer mijn computerscherm, en dan verruil ik mijn computer voor mijn fiets. Als ik buiten ben, wapperen mijn haren in het ritme van de wind. Voor de laatste keer vangen mijn ogen een laatste blik van mijn huis, voordat ik mijn fiets pak en ik de hoek om fiets.