001. Briseis

Het was ijskoud in de kamer waar ik 's ochtends wakker werd. Eigenlijk was het niet eens een kamer, het was een grijskleurige bunker waar fatsoenlijke ramen en isolatie aan ontbraken. Ik sliep hier met twee andere meisjes, Amissa en Maiella. Alle drie was ons hetzelfde beloofd nadat we door de organisatie goedgekeurd waren, als we graaf Zorin trouwden zou alles beter worden. We zouden gekleed worden in de mooiste, satijnen jurken en slapen onder gouden dekens. Er werd ons beloofd dat we zouden baden in het geld, helaas was niets minder waar. Na slechts enkele maanden kwam ik er achter dat hij voor mij al twee keer getrouwd was, eerst met Amissa en toen met Maiella. Na de komst van een nieuwe vrouw dwong hij zijn overige vrouwen om voor hem als slavin te werken, want zoveel macht had hij. En zo belandde ook ik in de kleine bunker naast zijn enorme kasteel, gebruikt als slavin en misbruikt als vrouw. Het maakte me doodsbang om te weten dat dit mijn toekomst was, dat ik de laatste zeven jaar van mijn leven hier door zou brengen.
De haartjes op mijn armen sprongen protesterend overeind toen ik de dunne, versleten deken van mijn lichaam afduwde en langzaam overeind ging zitten. Mijn warme adem liet een wolkje achter elke keer dat ik uitademde. Rillend stond ik op en verwisselde mijn nachtkleding voor een oude jurk, mooi was hij niet, maar wel comfortabel tijdens de zware werkdagen. Ik ontklitte mijn lange haren met mijn vingers en besloot dat het tijd was om Amissa en Maiella wakker te maken. Het deed me elke ochtend weer pijn om de beeldschone meisjes uit hun diepe slaap te halen, maar graaf Zorin duldde het niet dat we te laat kwamen.
Zoals elke ochtend werd het tweetal mompelend wakker en trok Maiella haar deken over haar hoofd heen. "Het is koud," mompelde ze zachtjes. Haar stem klonk gebroken. Ze was slechts vijftien jaar geweest toen de organisatie haar bij haar familie weghaalde en zestien toen ze uitgehuwelijkt werd aan graaf Zorin. Het harde leven hier had haar kapot gemaakt, ze had te veel gezien en te veel meegemaakt in de korte tijd dat ze hier op aarde was.
"Ik weet het," antwoorde ik terwijl ik op de rand van haar bed plaats nam. "Kom, Zorin waardeert het niet als we te laat komen."
Een kreun schoot over haar lippen toen ze de deken van zich afgooide en achter mij langs van het bed af schoot. "Ik weet het," herhaalde ze mijn antwoord, en met tegenzin schoot ze in haar werkkleding.

Toen ik tegen het avond eten aan in de keuken door een grote pan met groente roerde deden mijn voeten pijn van het vele lopen. Zoals elke dag hadden we alles schoongemaakt en graaf Zorin en zijn nieuwe vrouw op hun wenken bediend. Het meisje had geen idee wat het lot voor haar in petto had en ik was ook meer dan blij om dit nog even voor haar verborgen te houden.
"Briseis!" Ik draaide me met een ruk om toen graaf Zorin de keuken binnen kwam wankelen en zich ondersteunde tegen het aanrecht om niet te vallen. Hij dronk wel vaker te veel, dat kon ik me maar al te goed herinneren. "Schiet eens op met... met wat je doet."
Ik knikte vlug en draaide me terug naar de kokende pan met eten. Het rook zo overheerlijk dat mijn maag protesterend knorde, dat ik wist dat ik er nooit iets van zou krijgen maakte het alleen nog maar erger.
Vanuit mijn ooghoeken zag ik Zorin slingerend dichterbij komen en toen ik zijn hand op mijn onderrug voelde verstijfde ik direct. "Ziet er heerlijk uit," fluisterde hij in mijn oor. Ik slikte, schoof ongemakkelijk naar voren toe en duwde zijn hand van mijn rug af. Toen Zorin me bij mijn bovenarm greep en me hardhandig omdraaide besefte ik me dat ik dat niet had moeten doen. Zijn donkere ogen schoten vuur. "Hoe durf je zo'n instelling te hebben tegenover mij, je zou blij moeten zijn dat ik je niet op straat gegooid heb. Je weet wat er gebeurd met meisjes die op de straat belanden, daar blijft vaak niets meer van over."
Ik ontweek zijn blik, maar hij greep mijn kin vast en dwong me hem aan te kijken. "Ik heb je in mijn macht, Briseis. Je bent van mij, of je dat nu wilt of niet. En er is niets wat je er tegen kan doen."