De Zuidelijke Waterstam - 5

Yue pov

“U heeft hen een brief gestuurd?”, zei één van de mannen ongelovig.
“Inderdaad.”
“U had beloofd ons te helpen!”
“En daar hou ik me aan. Maar ook wij zijn aan bepaalde regels gebonden, aanvallen is uit den boze.”
“Dus u laat hen zomaar begaan.”
“Ik weet zeker dat vuurvrouw Keylina en prinses Lizzie niet zullen toestaan wat er gebeurd in jullie stam”, zei ik kalm.
“Het is de vuurnatie!”
“Jullie vergeten dat zij het waren die de vuurheer verslagen hebben en een einde aan de oorlog hebben gebracht”, merkte Sokka op.
“Het is alleen maar erger geworden!”
“Bij jullie wel”, erkende Yue. “Ik heb hen dan ook gevraagd in te grijpen. Maar er zijn hier nog andere dorpen in de buurt waar ook soldaten verblijven om de controle te houden en bij hen zijn er geen problemen.”
“Hoe weet u dat?”
“Omdat ik er maandelijks ga kijken.” Thomatio kwam naar voren.
“U laat ons gewoon in de steek! U had beloofd ons te helpen en u stuurt alleen maar een brief?”
“Ik weet zeker dat vuurvrouw Keylina en prinses Lizzie zullen ingrijpen”, zuchtte ik.
“Oh ja? Zij zitten daar mooi in hun paleis. U hier. En wij, wij moeten maar zien dat we overleven.”
“Ik ken hen persoonlijk”, zei Yue. “Zij hebben mij nog nooit iets geweigerd, ik weet zeker dat dat nu ook het geval niet zal zijn.”
“Ze hebben anders nog niet geantwoord op uw brief!”
“Een brief naar de Vuurnatie is een paar dagen onderweg, het antwoord kan hier onmogelijk al zijn”, zei Yle. “We moeten nog even geduld hebben.”
“Geduld? Geduld?”, barstten ze uit. “Onze families zitten daar gevangen, ze hebben amper geld om eten te komen, en wij moeten geduld hebben?” Ik zuchtte en dacht even na.