Hoofdstuk 26

‘Echt waar?’, vroeg Harry. Nog voor ze antwoord kon geven, begon hij te lachen. Maroon keek hem ontzet aan. ‘Wat lach je nou?’. Hij had haar gevraagd wat ze normaal deed, waarop zij hem had verteld dat ze professioneel motorcrosser was. Toen ze hem aankeek, stopte hij met lachen. ‘Het is gewoon… Ik zie jou gewoon echt niet voor me op een motor’, legde hij uit. Ze trok een wenkbrauw naar hem op. ‘En waarom niet?’. Hij grijnsde. ‘Gewoon, hoe je hier zit, met je jurkje en lange haar en je make-up, ik zie het gewoon niet voor me’. ‘Op mijn mobiel staat wel een foto, die laat ik je zo in de auto wel zien’. ‘Ik ben benieuwd’.
Ze zaten ergens achterin het restaurant. Het was binnen inderdaad vrij warm, waardoor ze het niet koud had in haar mouwloze jurkje. Het was nog best vol. De vele mensen waren met elkaar in gesprek, wat het rumoerig maakte in de ruimte. De inrichting was chique. Helemaal zwart en wit. Ze was steeds maar bang dat ze iets op haar witte stoel zou morsen. Beiden hadden ze een bord met ijs voor zich. Het zag er heerlijk uit met stukjes fruit en koekjes ertussen.
‘Ben je na je middelbare school nog gaan studeren?’, vroeg Harry. Ze knikte. Met haar lepel ging ze over het ijs heen. ‘Ik heb rechten gestudeerd’. Dit deed hem weer lachen. Ze fronste lichtjes. ‘Zeg, ik weet dat ik hilarisch ben, maar ik vindt het niet zo leuk dat je mij steeds uitlacht’. ‘Je wou toch geen advocaat worden, of wel?’. Voor het gemak negeerde hij haar opmerking. Ze keek hem beledigd aan. ‘Jawel!’. Lachend hield hij een hand voor zijn mond. Een aantal mensen keken verstoord naar hem om. Ze legde haar lepel neer en sloeg haar armen over elkaar. Al snel hield hij weer op met lachen. ‘Sorry…’, mompelde hij. ‘Maar dat zie ik al helemaal niet voor me’. Ze grijnsde. ‘Nee, het is niet erg, dat snap ik wel’.
Ze pakte haar lepel weer en nam een laatste hap ijs. ‘Uitgegeten?’, vroeg Harry. Ze knikte en wierp een blik op zijn bord, dat al leeg was. ‘Lekker gegeten?’. ‘Ja, heerlijk’. ‘Voor herhaling vatbaar?’. Ze schonk hem een brede glimlach. ‘Zeker’. Zijn mondhoeken trokken omhoog. Hij wenkte de eerste ober die langs kwam. ‘Mogen wij de rekening?’. ‘Maar natuurlijk meneer, hoe heeft het gesmaakt?’. ‘Fantastisch’. ‘Fijn om dat te horen, ik kom zo terug met uw rekening’. Maroon keek een beetje om zich heen.
‘Dus, wat gaan we de volgende keer doen?’. Ze liet er geen gras over groeien. Hij haalde zijn schouders op. ‘Wat jij wil’. Ieder ander meisje waartegen hij dit had gezegd, had hem de liefste jongen ooit gevonden. Zij vond het alleen maar vervelend. Nu moest ze zelf iets verzinnen. ‘Ik zal er is over nadenken, goed?’. De ober kwam terug met een boekje en terwijl zij opstond, legde Harry er wat geld in. Toen hij bij haar kwam staan, pakte ze zijn hand vast en liep ze, tussen de tafeltjes door, voor hem uit richting de uitgang. Ze voelde gewoon hoe mensen hen aankeken. Ze lachte in zichzelf. Ze moesten is weten. Bij de ingang moesten ze even op hun jassen wachten.
Haar blik ging naar de deur. Doordat het glas vervaagd was, kon ze niet goed naar buiten kijken, maar het was genoeg om te weten dat er een aantal meisjes stonden te wachten. Ze kneep een keer in Harry’s hand en keek naar hem om. Hij draaide zijn hoofd naar hem toe. Haar blik schoot naar de deur. Hij knikte. ‘Dat dacht ik ook al, ja…’. ‘En nu?’, vroeg ze. Ze had niet heel veel zin om zonder bescherming door een enorme groep fans te lopen. Hij keek even bedenkelijk. ‘Volgens mij zijn het er niet zoveel’. Ze zuchtte. ‘Oké’, gaf ze toe. De gastvrouw kwam terug met haar jas. ‘Bedankt’, zei ze met een glimlach terwijl ze hem van haar overpakte. ‘Graag gedaan, tot ziens’. Harry hielp haar bij het aantrekken van haar jas. Gentleman. Hij pakte haar hand weer vast en liep haar voor naar de uitgang. Voordat hij de deur opende, keek hij even naar haar om. ‘Gewoon rustig blijven’. Hij zei het meer om zichzelf gerust te stellen dan haar. Toen hij de deur opende, zag ze dat er slechts een stuk of tien meisjes stonden.
‘Oh my god!’, riep één van hen uit. Een paar begonnen er te gillen. Harry glimlachte naar hen. Alle tien begonnen ze door elkaar te praten. ‘Maroon?’. ‘Daten jullie?’. ‘O, my, god! Zijn jullie een stel?’. ‘Wil je met ons op de foto?’. ‘Harry! Ik hou zoveel van je!’. Maroon trok haar mondhoeken omhoog. Juist… Dit is waarom ze blij was dat zijn nog geen fans had. Waar ze wel blij mee was, was het feit dat de meisjes foto’s maakten en zij nog steeds Harry’s hand vast had. ‘Uhm…’. Hij keek naar haar om. ‘Vind je het goed als ik even met ze op de foto ga?’, vroeg hij haar twijfelend. ‘Tuurlijk, maar dan ga ik wel vast in de auto zitten, oké?’. Hij knikte, haalde de autosleutels uit zijn zak en gaf ze aan haar. ‘Ik kom er zo snel mogelijk aan’, beloofde hij haar.