{44} Arena - Jordan Moonshine

Deze nacht slaap ik geruster dan anders. Ik ben al snel ingedommeld, en tegen dat het weer ochtend is, ben ik goed uitgeslapen.
Klaar voor een nieuwe dag in de arena. Maar dan voel ik de brandende hitte weer op mijn lijf plakken.
'Amai, zo vroeg op' merkt Edmund op. Hij is alweer helemaal de oude, en kan weer volop aan de slag met het uitmoorden van andere tributen.
Ons kamp ligt redelijk dicht bij de Hoorn des Overvloeds, alleen is het veel beter beschut dan die rots, en je kan heel de voorraad nauwelijks zien zitten.
'Wie pakken we vandaag?' vraag ik, al net zo wreed als de beroepstributen zijn. Ramon doet zijn mond open om Orlando te zeggen.
'De jongen uit 11.' snoert Vulcan hem de mond.
'We hebben geen flauw idee waar die uithangt, hoe kunnen we hem dan vermoorden?' vraagt Lia.
'Daar heeft ze een punt.' Geeft Ramon toe.
'Wel, we weten waar de tributen uit 8 hun kamp hebben opgeslaan eergisteren, laten we daar naartoe gaan.' Stelt Edmund voor.
'Geen slecht idee' antwoordt Lia, terwijl ze al begint met stappen.
'Wacht, je vergeet de wapens' zeg ik lachend. 'Haha, kip dat ik ben' giechelt ze.
Ik neem een vlijmscherp krachtig zwaard, dat redelijk zwaar is, maar voor mij is dat geen probleem.
'Hier, je bent de beste van ons met dit' Edmund geeft me de IJzeren bijl, terwijl hij zelf een paar speren neemt.
Vlug drinken we allemaal nog een paar slokken water, en dan zijn we onderweg.
We hadden besloten op er langzaam naartoe te gaan, maar onze draf lijkt eerder op lopen dan wandelen.
Ik denk aan Orlando, die nu misschien helemaal alleen naar water zit te zoeken.
We komen in het onbekende deel van de Arena, en we vergaan allemaal van de dorst, de woestijn wordt als maar moeilijker om over te lopen, en het zand zakt snel naar beneden. Vulcan is de enige die nog kan lopen, onze stap lijkt eerder op ploeteren door het zand. normaal gezien zou Edmund ook snel zijn, maar hij is nog altijd niet volledig hersteld.
'Waar ben je, Orlando, waar ben je?' vraag ik me af.