007. Charlotte

Het was echt gezellig bij Carly. Ik had, en nu nog steeds, zin in de meet-en-greet. Ik ben blij dat Cilia het zo goed opvatte. Ik ga haar nog eens bedanken met een cadeautje, of zoiets dergelijks. Een bekende jongen fietst aan de overkant. 'Hey!' lach ik vrolijk. De jongen kijkt even vragend om zich heen, maar dan ziet hij mij. Ik zwaai nog een keer. Lachend blijft de jongen staan, met zijn fiets. Ik rijd naar hem toe en kom dan tot stilstand. 'Hoe gaat het?' vraagt hij belangstellend. 'Goed hoor! Met jou?' vraag ik. 'Ik heb net gezwommen, goed dus.' Hij lacht zijn tanden bloot. Het is een lach waar hij iedereen mee kan verleiden. 'Inderdaad leuk!' lach ik. 'Zeg hoe heet je ei...' Ik stop mijn zin. Over zijn schouder te zien, loopt er een bekend groepje. Ik stap onmiddelijk weer op mijn fiets. 'Wat ga je doen?' vraagt de jongen. 'Ik moet gaan.' hakkel ik. De jongen houdt me tegen en laat me van mijn fiets afstappen. 'Wat is er?' Zijn mooie ogen kijken me doordringend aan. 'Ze... ze... pesten me.' piep ik. Ik doe mijn best om me in te houden. Kom nou zeg, je gaat toch niet huilen bij een onbekende jongen? Toch stromen de tranen over mijn wangen heen. Twee sterke armen slaan om mij heen. 'Trek het je niet aan, ze zijn vast jaloers.' fluistert hij in mijn oor. 'Jaloers op wat?' 'Je bent geweldig, Charlotte.' Dan laat hij me los. 'Ik zie je op school, my princess.' Dan fietst hij weer weg. Ik had nog wel gewilt dat hij bij me bleef.

Ik fiets ook verder, maar dan kom ik met een harde klap op de grond terecht. Het kost me moeite om op te staan. Ik word weer keihard tegen de grond gedrukt. Ik proef bloed in mijn mond. Ruw word ik omgedraait. Ik kijk in de misselijkmakende ogen van Sarah 'Hoe durf je aan mijn vriendje te zitten, heks.' sist ze. Haar vriendinnen staan in een halve cirkel rond mij heen. Allemaal staren ze me, met diezelfde gemene grijns aan. Ik schrik toch even bij de gedachte dat Sarah het vriendinnetje van de jongen is, ook al weet ik dat ze liegt. Ik probeer mijzelf omhoog te duwen, maar ik word tegengehouden. 'Just kill yourself, please.' zegt een doordringende stem. Ik word losgelaten. Ik blijf nog even liggen voordat ik weer opsta. Met moeite sta ik op, en zie ik mijn fiets kapot liggen. Ik strompel naar huis.











Sorry dat dit best wel een heftig stukje was!

Xx