[Inzending] Horizons

Façade

Schoonheid is enkel een façade en eerlijk gezegd, het helpt.
Ware schoonheid bestaat niet, want wanneer zelf het mooiste meisje niet is opgetut krijgt ze geen erkenning. Schoonheid draait enkel om het voorkomen en daar helpt make-up ons goed mee. Een zwart streepje hier, een rood lijntje daar en tata complimentjes à volenté. Want geef nu eens eerlijk toe. Hoe vaak hebben ze tegen jou al gezegd ‘Je bent een mooi meisje’ als je gewoon in de klas zit? Waarschijnlijk hoogstens twee keer. Maar wanneer je eens je haar anders doet of je een leuk jurkje aanhebt, komt daar al snel verandering in. En het stomste wat je dan kan horen is: ‘Eigenlijk ben je wel een mooi meisje’. Werkelijk mensen? Eigenlijk? Dus als ik mij optut ben ik ‘eigenlijk’ wel een mooi iemand. En wat anders? Ben ik dan een of andere grotbewoner?
Maar ook al zeggen ze dan deze woorden, het feit dat we een compliment krijgen doet ons al goed en het maakt ons gelukkig. Persoonlijk denk ik dan vaak: ‘Zo mooi ben ik helemaal niet’, maar het feit dat iemand nu net dit compliment aan mij gaf, zorgt wel voor een warm gevoel binnenin.

Schoonheid is dus een façade die er voor zorgt dat je jezelf gelukkig kan maken. En eerlijk gezegd klopt dit bij mij honderd procent. Iedere dag opnieuw voel ik mij tegengehouden in mijn doen. Ik voel mij alles behalve gelukkig in mijn voorkomen. Sommige mensen zeggen dan wel eens dat ik een mooi meisje ben, maar zolang ik het zelf niet voel, ben ik er vaak niets mee.
Iedereen heeft zijn eigen vorm van façade en de mijne is vintage. Soms steek ik mijn haar in krulspellen, schmink ik mij in de stijl van vroeger en trek ik een mooie jurk aan. Dan ga ik naar mijn vriend en vraag ik om foto’s van me te nemen. En dit gewoon omdat ik mij op dat moment gelukkig voel. En waarom voel ik mij gelukkig? Omdat dit de enige momenten zijn wanneer ik mijzelf echt een mooi meisje vind. De glimlach die dan mijn gezicht siert is echt en ik hoef op die momenten geen ander gezicht op te zetten. Het gevoel dat ik dan hebt, kan ik zelf niet beschrijven, maar iedereen heeft zijn guilty pleasure en deze is zeker en vast de mijne. Achteraf kan ik dan soms ook plots uit het niks naar die foto’s kijken en bij mezelf denken ‘Nana, wat ben je toch een mooie dame’, terwijl ik dagelijks in de spiegel iets heb van ‘meh’.

Nu ik er over nadenk, is schoonheid toch maar een oppervlakkig en dom iets.
Ik voel me mooi en gelukkig wanneer ik mij optut, alsof dit de ware ik is, maar achteraf gezien kan dit helemaal de ware ik niet zijn. De make-up staat namelijk niet permanent op mijn gezicht en de kleedjes vliegen al snel de kast terug in als ik naar school moet. Dag in en uit wordt je omringd door grenzen, zelf je eigen geluk is afgebakend. Maar ik zou mijn façade voor schoonheid niet willen afgeven. Het neemt mijn zorgen weg en het maakt mij gelukkig en deze vorm van zelfgeluk heb ik gewoon af en toe eens nodig om door het leven weten te komen.

Schoonheid is iets relatiefs en alleen jijzelf kan de perfecte definitie voor schoonheid bepalen. Iedereen kan geluk combineren met zijn eigen definitie van schoonheid, je moet gewoon weten de juiste façade te vinden die daarvoor kan zorgen. Bestaat schoonheid echt? Waarschijnlijk niet, maar het is een vorm van geluk voor velen. Een geluk die je soms zelf gemakkelijk kan creëren.