``216``

Langzaam loop ik terug naar de isolatiecellen waar ik Dean niet zo lang geleden in had gezet. Eigenlijk mocht ik er nu niet komen. Maar ach, waarom niet. Het is niet alsof iemand me tegen zou houden. Een geschreeuw vult de ruimte en ik begin te rennen. Snel ruk ik de deur open en kijk door een van isolatiedeuren.
‘Al-‘ Dean stopt gelijk. ‘mevrouw’ ik draai me naar Dean om en hurk bij het luik.
‘wat is er gebeurt?’ vraag ik zacht. Dean zucht en knikt naar de andere cel.
‘hij is net vermoord’ even grom ik en sta op. ‘je ziet er trouwens erg kinky uit in die kleren.’ Snel laat ik mijn wapenstok tegen Dean’s handen aantikken.
‘oh je hebt geen idee Dean’

‘Deacon’ begroet ik de hoofdbewaker. Hij knikt even naar me en ik leg mijn verslag op zijn bureau. ‘wat denk je Alex?’ even kijk ik op.
‘een hartaanval’ reageer ik kort. Hij schudt zijn hoofd en gaat iets naar voor zitten.
‘wat denk je echt?’ even glimlach ik en ga op het bureau zitten. Ik wip mijn been over die ander en denk even diep na.
‘het kan van alles zijn, ik hoop dat de jongens meer te weten zijn gekomen. Maar dat betekend dat ik met ze moet praten’ Deacon knikt even.
‘daar kan ik wel voor zorgen’ even zijn we stil. ‘is het niet moeilijk om dit allemaal te doen?’ verbaast kijk ik op.
‘dit?’
‘ja, met de jongens reizen, in gevaar komen. Nu zelfs bewaker spelen’ ik haal mijn schouders op. ‘eigenlijk niet, het voelt veilig, ik weet dat als er ooit iets zou gebeuren ze me zouden beschermen en ik hen.’ Deacon knikt met een glimlach.
‘ze mogen zich gelukkig prijzen met jou’ ik grinnik even en spring van de tafel.