~ 4

Liam kwam Ashley’s kamer binnenstormen. “Ash! Ash!” Ashley drukte haar oren op haar hoofdkussen. “Verdomme, Liam, laat me nog even liggen, wil je?” snauwde ze. “ Lori komt morgen! Ze heeft ja gezegd. Sister, ze heeft ja gezegd!” Liam stond naast haar bed te schreeuwen en te huppelen. Nu krabbelde Ashley meteen recht en keek haar broertje aan. “ Oh, dat is geweldig nieuws.” Ze glimlachte. “Ik ben ongelooflijk blij maar ik weet niet hoe ik haar moet zeggen dat ik haar leuk vind…” fluisterde Liam. “En hoe gaan we ooit met onze crushes alleen zijn als onze ouders hier de hele tijd rondlopen?” vroeg hij. “Maak je daar nou niet zo druk over, wees blij dat ze wilt komen.” Zei Ashley kalm. Maar daar had ze inderdaad nog niet bij stilgestaan… Ze zou Ian nooit voor haar alleen hebben. Had ze dan wel de kans om rustig met hem te praten? Ze begon te piekeren. Toen Liam doorhad dat Ashley niet meer naar hem luisterde en aan het wegdromen was gooide hij een kussen naar haar hoofd. “ Hé, hoor je me wel?” zei hij. “ Auw!” riep Ashley. “Natuurlijk hoor ik je sukkel!” Liam grijnsde. “Dus wat is het plan?” vroeg hij. “ Liam, voor de zoveelste keer, ik heb geen plan. Ik hoop alleen maar dat hij met me wil praten en ik zou het heel erg fijn vinden als jij me morgenavond niet de hele tijd komt storen, deal?” zei Ashley geërgerd. “Jaja, ik heb het begrepen.” Zei Liam. “Ashley! Liam! Kom eens naar beneden!” Mary stond beneden aan de trap te roepen. “ We komen,mam!” schreeuwde Liam die de kamer uitliep en de trap afstormde. Ashley stond dan ook maar op en slenterde achter hem aan. Ze moesten de kerstboom helpen versieren. Na een uurtje stond er een prachtige kerstboom voor hun neus. Er hingen fonkelende lichtjes in, rode en witte kerstballen en daarond hing er een gouden slinger. “Zo, nu kan ons bezoek morgen volop genieten van ons prachtig boompje.” Zei Mary trots. Ondertussen kwam David de kamer binnengelopen. “Hé,kids! Raad eens, ik heb een paar dvdtjes gaan huren bij de videotheek. Het zijn de recentste en populairste dvds die ze nog binnenhadden. Dus ik hoop dat jullie er wat aan hebben morgenavond?” Vroeg hij. “Cool!” Riep Liam die meteen de alle dvds bekeek. Ashley had niet echt zin in een filmavondje. Ze wou vooral met hem praten, hopen dat hij haar nog wilt aankijken. Na het middageten kon ze eindelijk even ontsnappen uit de familiedrukte en ze ging nog eens hoopvol gaan kijken op haar laptop. Er verscheen weer een glimlach op haar gezicht. Ze zag dat hij online was. Ze was bang maar ze waagde het.

“Hey” schreef ze in de facebookchat.
Ze wachte, en wachte. Maar er kwam geen antwoord. Na 8 vreselijk lange minuten verscheen er een antwoord. Haar hard sloeg een slag over.
“Hey Ashley”
“Heb je zin in mo…..?” Ashley veranderde het en schreef: “Hoe gaat het..?”
Het duurde een paar minuten voor hij antwoordde, dat maakte Ashley nog meer nerveus en ontmoedigde haar een beetje.
“goed,met jou?”
“Ook goed.” Schreef ze.
“Lang geleden..” antwoordde hij.
“Ja inderdaad..” Ashley was verbaasd door zijn plotste reactie.
Ashley twijfelde of ze zou beginnen over morgen en hoe ze dat dan zou aanpakken.
“Wat doen jullie meestal op kerstavond?” vroeg hij. Ashley vloog bijna van haar bureaustoel af.
Hij is er zélf over begonnen! Dacht ze.
“Uhm, hangt ervan af eigenlijk. Wat wil je doen?” ze waagde het er op. Ze bedacht haar dat het maar goed was dat dit gesprek via de computer gebeurde. Ze was zo verlegen dat ze zelfs begon te zweten voor de computer en ze had hem nog niet eens gezien.
“Maakt niet uit hoor”
“hmm, we zien wel.”
“Ja, maar ik ga nu hé.” Zei hij.
Ashley voelde haar humeur dalen.
“Oh,oke. Tot morgen dan?” Ze vroeg zichzelf af waarom ze het als een vraag formuleerde. Het is niet dat hij een keuze had ofzo, hij moest meekomen van zijn ouders. Misschien doet hij alleen maar aardig omdat ze morgen verplicht een avond samen moeten doorbrengen.. dacht ze. In het ergste geval kan hij zeggen dat hij ziek is. Maar misschien kijkt hij er wel naar uit , net zoals zij? Ashley was zo lang aan het piekeren dat wanneer ze terug naar haar scherm keek hij al afgemeld was. “Tot morgen.”, stond er.