Proloog

Er heerste stilte in de tuin van Patience.
Het enige geluid wat te horen was, was het gesnik van Luigi, de beschermer van Leo.
Langzaam zakte de kist waar Leo in lag de grond in, weg, voorgoed.
Enora en Helena hadden beide een hand gelegd op de schouders van Luigi.
Hij zat geknield naast het gat waar de kist van Leo in ging.
Onze beschermers stonden achter ons, samen met de andere ecliptianen.
Het was lang geleden dat een sterrenbeeld verloren was gegaan.
Het laatste sterrenbeeld was Ophiuchus geweest en daarvan was ik de moordenaar.
Enora keek mij aan en knikte dat ik de laatste woorden mocht uitspreken.
Ik deed een stapje naar voren zodat iedereen mij goed kon zien.
‘Dat het gemis van Leo groot zal zijn, mag voor zich spreken. Maar één ding weet ik zeker, Leo leeft in de overgebleven sterrenbeelden voort, net zoals de andere sterrenbeelden. Arcomma sprak in een bepaalde nacht tegen me, dat als een sterrenbeeld zou vergaan, zijn of haar kracht zich naar de lichamen van de overige sterrenbeelden zou verplaatsen en hij had gelijk. De eerste 5 waren nauwelijks voelbaar, maar toen Leo stierf, voelde we het allemaal. Zijn kracht en geest is in ons getreden en hij zal ons samen met de andere sterrenbeelden helpen om een einde te maken aan deze oorlog. De band tussen de sterrenbeelden zal steeds sterker worden en daar zijn de Seres niet tegenop gewassen. Leo was een dappere strijder, die we vreselijk zullen gaan missen’.
Luigi stond op en keek even naar mij en toen ging zijn blik naar Scorpius.
‘Dat mijn sterrenbeeld Leo er nu niet meer is, wil niet zeggen dat ik geen beschermer meer ben’.
Luigi liep naar Scorpius en bleef voor hem staan.
‘Mijn hulp is hard voor jou nodig, Scorpius en ik zal er alles aan doen om jouw beschermer Olivier te evenaren’.
Een traan stroomde over Scorpius’ wang en Luigi sloeg zijn armen om hem heen.
Een ding was in ieder geval zeker, met vertrouwen en broederschap, gingen we deze oorlog winnen.