{73} Arena - Orlando Lumberjack

De Glanzend Gouden speer van Lia zoeft aan topsnelheid vlak voor mijn neus door de lucht.
Met volle kracht vliegt hij in Casim's borst, Die al Keunend neervalt.
De speer doorboort zijn lichaam, en de kleine jongen krijst van de pijn.
Hij laat zich vallen, en zijn bebloede borst begeeft zich. Hij gaat dood. Morsdood.
Mijn Reflexen werken niet goed, en na enkele seconden trek ik pas mijn kromzwaard.
Ik zie de drie Beroepstributen voor me uit lopen, en ik heb een woest gezicht, Lia heeft Casim daarnet vermoord.
Ik spring op de tributen af, en tracht Lia's kop van haar nek te slaan, maar ze ontwijkt het, en ze geeft een hevige stomp in mijn maag.
Ik vlieg naar achteren, klap tegen een steen, en sta weer op.
'Doe maar.' fluister ik.
'Vermoord me maar' ik spreek al wat harder.
'Je kan dit!' roep ik.
Net op dit moment komt er een pijl naar mijn hart toe, maar ik ontwijk hem, en storm op Lia af.
Ik geef haar een schop tegen haar slaap, en een pijnlijke steek met mijn sikkel in haar plexus.
'Als je sneller zou zijn' voeg ik er aan toe.
Edmund zijn zwaard komt rakelings langs mij, en plots zie ik Jordan niet meer.
Ik geef Edmund een heftige kopstoot, neem mijn rugzak, en sprint weg, zo hard als ik kan.
'We pakken hem!' schreeuwt Edmund woest.
'Laat 'm gaan, we moeten Jordan zoeken!' kreunt Lia, het bloed stroomt uit haar buik.
Ik probeer iets te zeggen, maar mijn stem is weggevallen.
Casim's hoofd beweegt, en zijn bruine ogen kijken me strak aan.
'Vriend.' fluister ik zacht, je kan het nauwelijks horen.
Hopelijk kan Casim liplezen
Ik voel iets aan mijn nekharen bewegen, en dan zie ik Ed's boomerang terugkeren.