A ranger/traitor 196

Miko schoot overeind.
“Dat is een van de andere schepen! Ze moeten gemerkt hebben dat er iets mis is.” Onmiddellijk grepen de Araluenen naar de wapens. Ze waren duidelijk niet van plan om hun herwonnen vrijheid weer af te geven.
“Op deze manier wordt het een slachting.” Tyr had zijn buitgemaakte bijl weer in de hand. Miko wist dat hij gelijk had. Een aanval doen op nietsvermoedende, maar half gewapende Skandiërs, dat ging nog net, maar dit zou van een heel andere orde worden. En dat terwijl velen onder hen al gewond waren om van de gesneuvelde nog maar te zwijgen.
“Ze zijn nog te ver om echt iets gezien te hebben. Iedereen terug op de banken!” Wederom was Miko verbaasd hoe snel hij gehoorzaamd werd.
“Iemand moet aan het roer!”
“Doe ik wel!” zei Nowell.
“Vergeet dit niet.” Tyr raapte een gehoornde helm van de grond en zette die op Nowells hoofd.
“Zet al die lafaards een mes op de keel,” riep Nowell terwijl hij het roer in handen nam. “De eerste die iets doet wat ons niet aanstaat, gaat eraan.” Miko keek naar enkele zwaargewonden, die natuurlijk niet op de roeibanken konden gaan zitten.
“Wat doen we met hen?”
“De relingen zijn hoog genoeg. Als ze niet te dichtbij komen, is het veilig”, zei Tyr. Van de ineengedoken jongen van zonet schoot niets meer over. Miko besloot dat als dit goed afliep hij ervoor moest zorgen dat Tyr bezig bleef, zodat hij niet teveel tijd kreeg om na te denken over bepaalde zaken.
“Moeten we beginnen roeien?” vroeg een boogschutter, maar voor Miko of Tyr antwoord konden geven, riep Nowell.
“Ze zijn aan het seinen.”