Chapter 23 || Melanie Kaya Black

Ongeveer tien minuten dat ik me terug heb gedraaid voel ik een tik op mijn schouder. Ik draai me om maar heb daar al meteen spijt van. Brandon. “Hey beautiful did you have a nice sleep?”
“Yeah fine.” Antwoord ik met een nors gezicht.
Ik word opgetild en binnen notime zit ik op Brandon’s schoot. Ik kan op geen een manier van zijn schoot af komen want hij slaat al snel zijn armen om mij heen.
“Brandon, I like it to sit, like sit on the bank and not on someone.” Met een lief glimlachje kijk Ik hem aan.
“Well that is to bad.” Zegt hij met een grijns en hij plaatst een kusje op mijn wang.
Ik knarstand en kijk Liam aan. Zijn blik staat gekweld en ik schenk hem een “help me please!” blik.
“Melanie we have to go.” Zegt Liam dan snel.
Met een vraagende blik kijk ik hem aan maar probeer dan al snel op te springen.
“Brandon can you please let me go?”
“Only if you give me a kiss.” Zegt hij met een ontdeugende grijns.
“Fine.” En ik geef hem een kus op zijn wang.
“Not good enough.” Zegt hij dan.
Ik zucht, pak zijn gezicht en druk een kus op zijn lippen. Zijn armen laten mij los en zo snel mogelijk spring ik omhoog en sprint naar Liam toe. Met een walgend gezicht kijkt Liam van mij naar Brandon. Ik pak zijn hand vast en trek hem mee. Liam merkt dat ik zo snel mogelijk weg wil en samen snellen we weg.
“I really wanna hit that guy you know?” zegt Liam even later.
“Liam, it is nothing. I was so stupid that I except his game. And know his gonna lose it because I’m not gonna like him. Never in a million years.”
Ik hoor Liam grinniken en kijk hem verbaast aan.
“What is so funny?”
“Hahaha it’s nothing. Never in a million years just remained me of something that I got with the guys.”
Ik glimlach en samen lopen we verder.
“Uhm Liam were are we going to?”
“Yeah that’s a surprise.”
Hij vertraagt zijn pas en komt achter me staan. Zo snel als hij kan legt hij zijn handen voor mijn ogen en zie ik niets meer.
“LIAM!” schreeuw ik in paniek.
“Shhtt… it’s gonna be alright. Easy.”
Ik adem rustig in en loop verder. Liam stuurt mij ergens heen maar ik kan nog steeds niets zien.
“Alright, we’re here.” Zegt hij en hij haalt zijn handen voor mijn gezicht weg.