Hoofdstuk 41

Mackenzie

Het was behoorlijk gezellig geworden met Harry en Niall. Het eten was ongelofelijk lekker geweest en we hadden met zijn drieën anderhalve fles wijn leeg gekregen. Niall en Harry hadden samen de afwas gedaan en waren pas weg gegaan toen mijn vader en zusje thuis kwamen zodat ik niet alleen hoefde te zitten. Ik lag nu naast mijn zusje in bed en kon maar niet slapen. Ik had drie glazen wijn op, wat me niet dronk maakte, maar ik merkte de alcohol wel. Ik was niet moe en ik wilde iets doen. Ik wilde dansen op muziek die lekker hard op stond, maar aangezien iedereen sliep leek me dat niet zo handig. Ik stapte het bed uit en trok wat kleding aan. Ik pakte mijn telefoon van mijn nachtkastje en wilde Marlieke bellen, maar het was natuurlijk veel te laat in Thailand.
Ik had nog geen flauw idee wat ik ging doen toen ik naar buiten liep, maar ik kreeg het benauwd in het kleine huisje van mijn vader. Het was donker buiten op een manier dat het niet donker was in de stad. Het enige licht dat er was kwam van de maan en de sterren. Ik zocht met mijn ogen de hemel af naar sterrenbeelden, maar ik kon ze niet vinden. Ik was nooit zo goed geweest in sterrenbeelden vinden. Zelfs als Skyler of mijn vader ze aanwezen had ik altijd moeite. Mijn telefoon trilde en met moeite haalde ik hem uit mijn broekzak. Skinny jeans zaten geweldig, maar je telefoon in en uit je broekzakken halen was altijd lastig. Ik voelde me warm worden toen ik zag dat Liam me gewhatsappt had.
Liam: Wat doet een mooi meisje zo alleen in het donker? Achter me brak een takje en geschrokken draaide ik me om.
'Wat doe jij hier?' Ik voelde hoe mijn hele gezicht oplichtte, simpel weg omdat ik naar hem keek, omdat ik naar hem kon kijken. Hij pakte zijn telefoon weer om iets te gaan typen, maar ik duwde die weg en drukte mijn lippen op de zijne. Ik voelde hem grijnzen onder de kus.
'Mackenzie,' fluisterde hij zachtjes. Hij keek me aan met een verlegen twinkeling in zijn ogen. Het had hem moeite gekost, en mijn naam was niet meer dan een fluistering geweest, maar hij leek er zo trots op dat het hem gelukt was.
'Liam,' fluisterde ik glimlachend terug. Hij sloeg zijn een arm om me heen en trok me dicht tegen zijn borst. Ik keek naar zijn gezicht terwijl hij me een nieuw berichtje stuurde. Mijn telefoon trilde in mijn hand en glimlachend opende ik whatsapp weer.
Liam: Run away with me.