Chapter 24 || Melanie Kaya Black

Wij stonden op een van de mooiste plekken die ik ooit gezien had, en ik had er veel gezien. Het was een soort grasveldje met allemaal bomen eromheen, alleen was er een grote plek in het midden waar allemaal bloemen stond, in het midden daarvan stond weer een boom. Onder de boom lag een zwart met rood geruit kleed met een rieten mand erop.
"Wauw." dat was het enigste woord dat ik uit mijn mond kreeg.
"Yeah I know." Grinnikt Liam.
Ik draai me om en geef hem een speelse tik. Hij kijkt me aan, bijt op zijn lip (wat uitzonderlijk sexy is. Het zou verboden moeten zijn!)
Zodra ik merk dat hij mij op wilt tillen, sprint ik ervandoor maar wordt als snel ingehaald. Zijn armen slaat hij om me heen en hij tilt me over zijn schouder heen.
"LIAM!" schreeuw ik uit maar dat eindigt al snel in een giechelpartij.
Zodra hij mij neer legt, kom ik weer een beetje op adem en ga dan rechtop zitten.
"Oh Liam It is so sweet from you to do this." zeg ik.
"Yeah I know," zegt hij met een big smile,"But you're worth it."

Na ongeveer een uur gepicknickt te hebben, vallen we achterover op de deken.
"Liam it was amazing."
"No Melanie it was amaZAYN." zegt hij, waarnaar hij hard begint te lachen om mijn verbaasde gezicht.
Ik val nu helemaal achterover en leg mijn hoofd een beetje comfortabel op het gras. Al snel draait Liam zich om en gaat boven mij hangen.
"You know, You own me a favor now."
"Oh yeah? And do you already know what that is?"
"Yes, and No not yet."
Hij steunt met een hand onder zijn hoofd en zijn benen liggen links van mij. Zijn bruine ogen kijken in die van mij en ik moet moeite doen om mijn blik af te wenden.
"Uhm Liam, isn't it time to go back?"
"Nope, we have no activite today and I got lunch with me."
Älright, than what are we gonna do now?"
"Well, I know something." zegt hij.
Voor ik het weet, zakt hij door zijn arm heen en drukken zijn lippen tegen die van mij aan.

Vergeet geen karakter en/of Brandon situatie te bedenken