010 Charlotte.

Strompelend loop ik de hal binnen, van mijn huis. 'Hey Char!' zegt Charlet vrolijk. Als ze mijn bebloedde gezicht ziet, schrikt ze. 'Wat is er gebeurd?' gilt ze. Mijn moeder komt de kamer ook binnen. Als ze mij ziet, legt ze een hand op haar hart. 'Charlotte wat is er met je gebeurd!' zegt ze bezorgd. Hier was ik al bang voor. 'Ik ben gevallen.' lieg ik. Ik wil niet vertellen dat ik gepest word. Ik wil geen slappeling zijn. 'Dat krijg je toch niet van een val?' zegt mijn moeder wantrouwend. Ik barst in huilen uit. 'Mag ik naar boven?' Mijn moeder knikt. 'Charlet, ga even met haar mee.' Charlet pakt mijn arm en loopt met me naar boven. Als we in mijn kamer zijn, laat ik me op mijn bed vallen. Ik ben niet van plan om eraf te komen. Een hand plaatst zich op mijn been. 'Wat is er echt aan de hand, Charlie?' vraagt Charlet. 'Niks, rot gewoon op!' schreeuw ik. 'Oké dan.' zegt Charlet kil en ze staat op. De deur wordt met een harde klap dichtgedaan. Meteen heb ik spijt van wat ik gezegd heb. Ik ga nog harder huilen. Ik haat mijn leven.

Vogels fluiten, de zon schijnt, er is een nieuwe dag aangebroken. Slaperig doe ik mijn ogen open. Het is half acht. School! Meteen schiet ik overeind. Een pijnlijke steek gaat door mijn rug. Ik laat me meteen terugzakken. 'Auw.' zeg ik met een piepstemmetje. Charlet komt mijn kamer binnen. 'Hey.' zegt ze. 'Char, sorry!' Ik heb moeite om de tranen binnen te houden. Ze zucht. 'Het is al goed.' Ze wrijft over mijn rug. 'Wat is er aan de hand, ik maak me zorgen.' 'Alleen maar gevallen, dat is het.' Het blijft een tijdje stil. 'Maar ik moet nu opschieten.' Charlet duwt me terug op mijn bed. 'Jij gaat mooi niet naar school.' 'Maar ik heb een repetitie!' stamel ik. 'Jammer dan.' Ik zucht. 'Moet jij niet naar school?' 'Pas om tien uur, liefje.' Ik ben helaas nog niet van haar af. Mijn moeder komt naar binnen. 'Hier is wat eten, laat haar maar even met rust Charlet.' zegt ze. 'Dankje mam.' zeg ik tegen haar. Ze geeft me een knipoog en loopt samen met Charlet mijn kamer uit.

Ik pak een broodje, en neem er een hap van. Ik kan geen hap door mijn keel krijgen. Er klinkt een piepje. Ik heb een SMS gekregen. Het is van Cilia.
Waar ben je? 'Ziek' antwoord ik.
Ow, beterschap! -XxX-
Dankje X
Ik leg mijn mobiel weer neer. Ik moet mijn hoofd leegmaken. Ik weet al meteen wat ik ga doen. Zodra mijn moeder en Charlet weg zijn, ga ik naar de boerderij. Misschien een beetje raar, maar dieren kunnen me altijd opvrolijken. Ik ben misschien wel gewond, maar dat zien we dan wel weer. Nu sluit ik nog voor even mijn ogen.