Hoofdstuk 1

Mackenzie

Ik schaterde het uit toen ik Marlieke zag. Ze stond op de oprit van mijn huis met een groot spandoek "Welcome home!" in alle kleuren van de regenboog, in haar handen had ze een doos goedkope Albert Hein donuts en aan haar voeten stond een oude cd speler waaruit On top of the world schalde. Ze brulde iets als The rebel has returned, freedom en I am your leader now. Ik besloot er niet te veel aandacht aan te besteden en haar te omhelzen om daarna een donut van haar te stelen. Ze was de enige die echt blij was om me thuis te hebben: Skyler liep met een rood hoofd direct het huis in nadat Marlieke haar een hand kus had toe geblazen, mijn moeder had een emotieloze maar strenge uitdrukking op haar gezicht en mijn vader had sinds gisteravond niet meer gesproken. Gerard was nergens te bekennen. Ik was achttien jaar oud, had net een hele leuke zomer achter de rug gehad met een ongelofelijk leuke jongen en mijn ouders konden er gewoon niet tegen dat ik binnen enkele weken ging studeren.
'Als het te erg word, kom je mij gewoon helpen met het appartement schilderen,' fluisterde Marlieke in mijn oor met een scheve grijns voordat ze vrolijk weg huppelde. Ze ging niet helemaal uit vrije wil weg. Nee, mijn moeder had een familie gesprek aangekondigd, aangezien de laatste keer dat hele familie bij elkaar was geweest in een rechtbank was waar de scheiding van mijn ouders werd uitgevochten. Had ik niet echt veel zin in het gesprek.
'Waar is Gerard,' mompelde ik toen ik op de bank plofte. Heel mijn humeur, die al niet echt geweldig was geweest sinds Liam mij bij mijn vaders huis had afgezet en mijn vader schoenen naar zijn hoofd was gaan gooien, was verpest.
'Skyler ga naar boven,' mompelde mijn moeder en ze perste daarna haar lippen strak op elkaar. Wow, ik zat in de problemen. Lippen op elkaar persen betekende dat er daarna een inferno uit ging barsten.
'Mackenzie loopt weg van huis en ik moet naar mijn kamer?' vroeg Skyler beledigd. Ik kon het niet laten om in de lach te schieten, wat me twee ijskoude blikken van mijn ouders op leverde. Skyler gaf me toen ze niet keken een snelle knipoog, wat niet erg hielp aangezien ik mijn gezicht weer in de plooi probeerde te werken. Mijn moeder opende met een zucht haar portemonnee en mompelde iets over dat ze ijs en diepvries pizza moest gaan halen. Mijn zusje gaf me vrolijk een ik-zie-je-wel-op-je-begrafenis-blik en liep toen het huis uit.
Mijn vader zag er uit alsof hij me een hele speech ging geven, wat hij gisteravond toen Liam me weer terug had gebracht ook al had gedaan. Mijn moeder zei niets en liep naar haar tas en haalde daar iets uit.
'Een zwangerschapstest, serieus?' vroeg ik. Mijn vaders gezicht was fantastisch. Het was een combinatie van stomme verbazing, onbegrip en doodsangst. Hij had dit nog minder verwacht dan ik. 'Mam, ik ben nog maagd.' Dit leek haar redelijk te kalmeren en ze ging naast me op de bank zitten. Ze haalde diep adem alsof ze me iets heel ongemakkelijks moest gaan vertellen. 'En ik heb seksuele voorlichting gehad op school dus dat gesprek hoeven we ook niet te hebben.' Ze schoot in de lach en gaf me een zenuwachtige blik. Dit was niet hoe mijn moeder normaal deed. Ze hoorde boos op me te zijn: ik was drie weken weg geweest met een jongen die ik nog maar een week kende. Ze hoorde niet zenuwachtig te zijn, ik hoorde nu zenuwachtig te zijn.
'Lieverd ik ben niet boos op je,' begon ze. 'Ik heb ook heel wat stomme dingen gedaan...'
'Skip to the point please,' mompelde ik. 'Je maakt me bang.' Mijn moeder aarzelde en leek toen te besluiten het er gewoon uit te gooien.
'Ik ben zwanger.'