018 Smaug

De prinses blijkt erg gastvrij te zijn, helemaal anders dan haar moeder vroeger was. De stal waar ze zich bevindt is groot genoeg voor ons beiden om te overnachten, maar ik heb best wat honger en mijn gevoel zegt dat ik wat anders moet eten dan dat ik gewoon ben.
'Prinses, zou u me het genoegen willen geven om samen terug te veranderen naar onze menselijke gedaantes en daarna samen een hapje te eten. Gewoon zoals mensen dat doen.' stel ik haar voor, waarbij ze me erg verbaasd aan kijkt en even niet weet wat te zeggen. Met een grijns kijk ik haar aan, waarna ik mezelf voel krimpen. Ik sluit mijn ogen en denk aan mijn menselijke gedaante. Het is al meer dan zestig jaar geleden dat ik terug ben veranderd, maar ik heb het gevoel dat ik het nog steeds kan.
'Verbaasd?' vraag ik op een spottende toon en Eleanor kijkt me even stom aan, waarna ze haar ogen sluit en haar concentreert. Na een paar seconden volgt ze mijn voorbeeld en is ze in haar menselijke gedaante. Ze is mooier dan ik me had voorgesteld, ik weet wel dat ze iets van schoonheid moest hebben. Maar ze is gewoon beeldschoon, misschien moet ik haar de mijne maken. Als ik merk dat ik haar zit aan te staren, draai ik even mijn hoofd weg en kijk naar buiten.
'Het is lang geleden dat ik vanuit deze vorm de omgeving heb gezien, het is erg lang geleden dat ik me nog als een persoon heb gedragen. Ik hoop dat je met me zou willen dineren en me wilt rondleiden in jouw nederig paleis, prinses Eleanor.' zeg ik op een beleefde toon, waarna ik haar hand vastneem en er een kus op druk. Ze kijkt me met grote ogen aan, waarna ze haar hand terug haalt en verlegen weg kijkt. Een grijns siert mijn gezicht en als ze naar buiten stapt, volg ik haar voorbeeld. Gelukkig ben ik naar deze gedaante getransformeerd met meteen mijn kledij aan, ik zou anders niet geweten hebben wat ik aan zou kunnen doen. Eleanor stapt richting haar kasteel, waar er heerlijke geuren in rondhangen.
'Legolas, wil je de kok zeggen om een heerlijke maaltijd te koken voor twee? Zeg hem maar dat hij wat verschillende gerechten klaarmaakt, we hebben een gast met honger.' spreekt ze kil uit, met een enorm gezag in haar stem en even kijk ik haar verbaasd aan. De elf knikt naar haar en snelt snel de ruimte uit, waarna er een oudere vrouw de kamer binnen komt.
'Vrouwe, moet ik een kamer opmaken voor de gast?' vraagt de oudere vrouw aan Eleanor en ik kijk haar vragend aan. Waarom zou hun gastenkamers overhoop liggen als er hier amper andere personen rondlopen dan enkel zij en een paar onderdanen.
'Natuurlijk hofdame, we hebben belangrijk bezoek. Hij moet binnen kunnen komen onder dat hij ziet dat er iets gebeurd is. Neem de oudste slaapkamer naast de mijne, diegene die ooit van mijn vader is geweest. De andere kamers kunnen wachten met opgemaakt te worden tot morgen, doe die enkel op slot.' zegt ze vol gezag en haar hofdame buigt, waarna ze zich wegsnelt. Eleanor gaat aan tafel zitten en ik volg haar voorbeeld, waarna ik aan haar rechterzijde ga zitten.
'Wat is er gebeurd?' vraag ik haar en ze kijkt me verbaasd aan. Ze lijkt even te aarzelen, alsof ze niet goed weet wat ze me wel of niet kan zeggen.
'Een bende rovers zijn langs geweest. Een deel proviand is verdwenen, samen met een grote deel pony's, lakens en kledij. Ik weet niet wie dit gedaan heeft, maar ik denk dat we beide dezelfde daders zoeken.' zegt ze met enige minachting, alsof diegene die ingebroken heeft een stuk van haar heeft mee gestolen.
'Je denkt dat de dwergen, tonnenrijder en tovenaar hier zijn geweest om dit alles te stelen? Maar hoe kon dit gebeuren als je in je transformatie hier waakte?' vraag ik haar, met een duidelijke ondertoon van verbaasdheid en een gevoel dat ze zat te liegen.
'Ik was een paar dagen geleden op jacht, toen dit moest gebeurd zijn. Ik had mijn elf meegenomen en mijn kok was in zijn tuin aan het spitten. De hofdame zat de was te doen, dus ze heeft ook niet meteen iemand gezien. Ik weet enkel dat er spullen zijn gestolen en verschillende kamers overhoop liggen. Aangezien er veertien pony's en een paard verdwenen zijn, denk ik dat het diegene zijn die jij zoekt.' legt ze uit en ik knik naar haar. Als ik de dwergen in handen krijg, laat ik ze er extra voor boeten door ze langzaam af te maken. Opnieuw gaat de deur open, waarna een heerlijke geur de ruimte vult. Als ik op kijk, zie ik een jonge man onze kant op komen en hij zet drie plateau's op tafel met lekker eten.
'Vrouwe, ik kom straks af met het hoofdmenu en ook heb ik twee verschillende dessert gemaakt zoals u vroeg.' zegt de man en ik kijk hem met grote ogen aan. Als draak moest ik steeds gaan jagen om iets te eten te hebben en hier werd het bij Eleanor gewoon voorgeschoteld. Als ze naar hem knikt, vertrekt hij terug uit de ruimte en ik neem meteen een volle bord van de drie plateau's.
'Hier heeft er iemand duidelijk honger.' klinkt haar stem geamuseerd, terwijl ze zelf geen te volle bord opschept. Ik knik naar haar en stort me meteen op het lekkere eten.

Als ook het dessert achter de rug is, zucht ik eens diep. Het is erg lang geleden dat ik nog zo goed en zoveel gegeten heb. Dit zou ik wel gewoon kunnen worden, maar ik weet dat ik hier niet kan blijven.
'Het is al laat, misschien moeten we maar gaan slapen. Ik denk dat mijn hofdame ondertussen een slaapkamer klaar heeft gemaakt.' klinkt haar stem oprecht vriendelijk en ik glimlach naar haar.
'Ik zou inderdaad graag wat slapen.' bevestig ik, waarbij ik net nog een geeuw kan onderdrukken. Ze staat op, gaat naar een deur en ik volg haar voorbeeld. Als we boven zijn, toont ze me een kamer waar ik mag in overnachten.
'Als je graag iets anders aantrekt, zijn er altijd kleren beschikbaar. In de kasten zijn nog kostuums en andere spullen van mijn vader beschikbaar, je mag daar altijd iets uit kiezen.' zegt ze vriendelijk, buigt even en draait zich om.
'Eleanor?' zeg ik haar naam op een vragende toon, waarbij ze haar omdraait en me vragend aankijkt. 'Mag ik niet langer hier blijven?' vraag ik verder, maar ze schud haar hoofd.
'Ik moet ook andere mensen kunnen lokken, zodat ik weer een wat meer leven heb in de stad. Er moeten meer mensen hier komen, zodat er meer voor mij gewerkt kan worden. Als ze weten dat Smaug hier verblijft, zal er helaas niemand afkomen.' legt ze uit en ik knik begrijpend. Toch lijkt mijn hart daar niet zo blij mee te zijn, aangezien er een steek doorheen gaat. Ze stapt de kamer uit en laat me zo alleen achter in deze slaapkamer.