|| 04

Eva POV

Als ik op mijn kamer kom, spring ik op mijn bed en zucht. Er kan mij ook echt nooit iets goeds gebeuren hè? Altijd als er dan eindelijk iets leuks gebeurd, gebeurd er wel weer iets dat het verpest.

Ik pak mijn Samsung X660V en zie dat ik een sms'je heb. En ja, ik weet het, mijn telefoon is vreselijk oud, maar ik mag geen mobiel met Wi-Fi of wat dan ook, want mijn moeder denkt dat ik dan "het verkeerde pad op ga". Tss, ze is echt vreselijk.

Van: Jade

Kom NU hierheen, je moet echt zien wat ze allemaal over je schrijven op fb! x

Ik kijk er met grote ogen naar. Ik sta op zo snel als ik kan en ren van de trap af. Ik ren de gang in en trek gauw mijn jas aan, terwijl ik al naar buiten begin te rennen. Ik hoor mijn moeder roepen waar ik heen ga en dat ik terug moet komen.

"Kan niet! Ik moet naar Jade omdat we morgen een project af moeten hebben, maar dat was ik vergeten!" Lieg ik en ik stap op de fiets. Ik fiets zo snel mogelijk naar Jade haar huis toe en gooi mijn fiets neer in de tuin. Sorry bloemen.....

Ik ren naar de voordeur en Jade heeft hem al open, voordat ik er aan toe ben. Meteen ren ik door naar binnen, de trap op naar haar kamer. Jade haar laptop staat open op haar bureau en ik ga zitten op de stoel. Ik kijk naar het scherm en ik kan niet geloven wat er allemaal staat. Ik kijk naar een foto van mij, maar hij is zeker weten gephotoshopt, ook al weet de rest dat denk ik niet.

Het is een foto van iemand, in haar ondergoed, waarvan ze heel weinig aan heeft, en mijn hoofd is erop geplakt! En zoals je wel kunt verwachten, hebben er weer allemaal van die viezeriken op gereageerd.

Ze hebben het zo gemaakt dat het lijkt alsof ik dat op mijn account heb gezet en dat diegene die het nu op facebook heeft staan, ene Mart, er een foto van heeft gemaakt. Wat hebben ze toch tegen mij?

Ik kijk om naar Jade. Ze staat achter me, mee te kijken over mijn schouder. Ik voel dat er tranen beginnen te vormen in mijn ogen.

"Waarom doen ze dit toch?" Fluister ik naar haar. Ze opent haar armen en ik geef haar een knuffel, proberend om mijn tranen binnen te houden. Ik laat haar weer los en ga weer zitten op de stoel.

"Wat ga je doen?" Vraagt Jade, maar ik antwoord niet. Ik klik op het icoontje van het groepsgesprek van de klas en kijk wat ze allemaal zeggen.

Rachel: Het gaat maar weer goed met Eva, wat is het volgende? Naaktfoto's zeker?

Jort: Ik zou dat niet bepaald erg vinden hoor

Owen: Ook niet als ze van Eva komen? Wie wil dat nou zien? Waarschijnlijk is er niet eens veel te zien

En zo gaat het nog wel even verder. Als ik steeds verder naar beneden scroll, wordt het allemaal alleen maar erger. Bij elk bericht dat ik lees, komt het opnieuw keihard binnen. Zo hard, dat het gewoon vreselijk pijn doet. Ik krijg steeds meer tranen in mijn ogen en al snel stromen ze over mijn wangen naar beneden, maar toch blijf ik door scrollen.

Jade zet een glas water neer naast de laptop en kijkt naar het scherm.

"Eva, stop. Kijk nou wat het met je doet! Je bent helemaal in tranen" Zegt ze en ze probeert de muis uit mijn handen te rukken. Ik kijk eindelijk weg van de laptop en probeer hem in mijn handen te houden, maar dat lukt niet. Ik draai me snel om en ga verder met de ingebouwde muis van de laptop. Ik klik op uitloggen en daarna maak in een nieuw account aan. Een eigen account.

"Ik ga dit nu laten stoppen, let maar eens op" zeg ik en begin een nieuwe status update te typen.

Is dit wat jullie wilden? Zijn jullie nu blij? Blij dat ik gebroken en kapot ben door jullie gezeik? Jullie vinden het misschien leuk om iemand zijn leven zo te verpesten, iemand zo te zien breken, en dat is jullie ook weer mooi gelukt. Dus als jullie me toch zo haten, misschien moet ik dan maar gewoon verdwijnen. Zijn jullie dan helemaal blij? Iemand zijn leven zo verspesten dat diegene elke dag weer moeite heeft om op te staan, gewoon omdat die persoon niet op wíl staan, want dan begint het gezeik weer. Het is bij mij dan misschien maar een paar dagen geweest, maar ik kan het gewoon niet meer.

Ik klik op plaatsen en ik slaak een diepe, schokkerige zucht. Ik kijk opzij naar Jade, die met betraande ogen van het beeldscherm naar mij kijkt.

"Meen je dit echt?" vraagt ze zacht. Ik kijk naar beneden en haal mijn schouders op.

"Het was eigenlijk bedoeld als een soort dreigement, maar het is wel waar. Ik zou nu niets liever doen dan van de aardbodem verdwijnen. Ik heb er gewoon genoeg van. Ik heb al veel te veel mee gemaakt, dit kan ik er niet bij hebben, ik kan het gewoon niet meer aan." zeg ik. Jade is nu helemaal aan het huilen en schud hevig haar hoofd.

"Nee, Eva. Dit meen je niet, je bent gewoon in de war. Het lukt wel, Mel, Roos en ik staan altijd achter je en zullen er altijd voor je zijn. Laat die anderen toch, ze zijn het niet waard, geloof me." Zegt ze, met een smekende toon in haar stem. Ik kijk haar aan en zucht. Ik knik lichtjes en ze rent weer naar me toe voor een knuffel. "Je moet me alleen wel twee dingen beloven" Ik knik weer en ze praat verder. "Één, je probeert niks, als je je slecht voelt, bel gewoon, ik kom er meteen aan. Twee, je moet echt die status update verwijderen, anders wordt het alleen maar erger."

Ik sta op en loop weer naar de laptop. Ik kijk naar de status en een aantal mensen hebben al gereageerd, maar ik ga niet naar de reacties kijken. Alsof dat me wat helpt. Ik klik op verwijderen en doe daarna de laptop dicht. Ik drink wat water van het glas dat er nog steeds staat en draai me om naar Jade.

"Oh, ik heb mijn moeder vertelt dat we een project moesten maken, dus je zit nog wel een tijdje met me opgescheept" zeg ik. Ze lacht en loopt naar haar tv toe.

"Move night?" vraagt ze en ik knik.

----volgende morgen----

Ik open vermoeid mijn ogen en ga rechtop zitten in mijn bed. Ik kijk op de klok en zie dat het nog maar 5 uur 's ochtends is. Ik zucht en pak mijn telefoon, terwijl ik weer op mijn rug ga liggen.

Ik heb één sms'je van Melanie, die vraagt wat er aan de hand was. Hij is nog van gisteren, dus waarschijnlijk heeft Jade haar vertelt wat er aan de hand was.

Ik zie dat mijn laptop op mijn bureau ligt. Die zal mijn moeder er wel hebben neergelegd. Ik heb haar helemaal niks vertelt van wat er allemaal is gebeurd, want dan zit ik toch zwaar in de problemen.

Ik sta op uit mijn bed en loop zo zacht mogelijk naar mijn bureau. Ik pak mijn laptop op en ga weer zitten op mijn bed. Terwijl hij opstart, kijk ik in de spiegel op mijn nachtkastje. Mijn hele ogen zijn nog rood en dik van het huilen en er hangen grote wallen onder mijn ogen.

Mijn laptop is opgestart en ik open een internet venster. Ik ga naar Facebook en kan het toch niet laten om te kijken wat ze allemaal over me zeggen.

Ik wou dat ik dat niet had gedaan....