Hoofdstuk 5

Mackenzie

'En dit is jou kamer.' Marlieke opende de deur en er verscheen een grote glimlach op mijn gezicht. Het was klein en simpel en precies goed. Ze had het al behangen en mijn bed stond er al.
'Het is prachtig,' zei ik grijnzend. Ik trok Marlieke naar me toen en drukte een grote smak kus op haar mond. 'Ik hou van je.' Ze kreeg een grijns op haar gezicht.
'Ik ook van jou heel veel zelfs,' zei Marlieke grijnzend.
'Maar even een vraagje,' zei ik. 'Hoe heb je mijn bed hier gekregen?'
'Gerard en Maxima hebben me geholpen,' zei ze schouder op halend.
'Mijn stiefvader en de koningin hebben geholpen?' vroeg ik sarcastisch.
'Nee, Maxima is de man die op de begane grond woont,' zei Marlieke. 'En wel ik dacht je wilt waarschijnlijk zo snel mogelijk hier gaan wonen dus ik doe je kamer alvast. We zijn al drie jaar lang dit huis aan het inrichten geweest in de hoop de kans te hebben samen te gaan wonen dus ik wist precies wat je wilde hebben.' Ik gaf haar een kus op haar wang. 'En Gerard bood aan te helpen en ik was te snel klaar met de rest van het huis dus Jesse begon me lastig te vallen en...'
'Toen heb je mijn kamer ook gedaan,' zei ik. 'En onze benedenbuurman de koningin heeft je geholpen.' Ze schudde met haar hoofd en ik grinnikte.
'Dus hoe knap is deze koningin?' vroeg ik grijnzend. 'Knapper dan Jesse als je liever...'
'Jesse is een vervelende stalker en Maxime... is niet mijn type. Niet op gelet ook,' zei ze schouder ophalend. Ik deed alsof ik een hartverzakking had.
'Je hebt niet gelet of hij knap is?' vroeg ik geschrokken. 'Ben je ziek of zo?' Ze zuchtte van mijn dramatische gedrag.
'Nee, ik...'
'Er is iemand anders,' zei ik. 'Vertel. Vertel!'
'Eerst moet jij over Parijs vertellen,' zuchtte Marlieke terwijl ze woonkamer in liep.
'Nee, jij moet vertellen...'
'Ze heet Loïs, ze woont onder ons en ze is heel aardig en knap!' gooide ze er uit. 'Echt ongelofelijk knap en ze...'
'Heb je al iets tegen haar gezegd?' vroeg ik.
'Wel ik zei Hi ik ben Marlieke en toen zei zij: Ik ben Loïs,' zei Marlieke. 'Verder hebben we iedere keer dat we elkaar gezien hebben hi gezegd.' Ik grinnikte.
'Je vind haar echt leuk!' zei ik. Ze knikte. 'Waarom vraag je haar niet gewoon uit?' Ze gaf me een gezicht alsof ik nog nooit zoiets doms had gezegd in mijn hele leven en ik heb veel domme gezegd.
'Dadelijk is ze hetero!' riep Marlieke uit. 'en dan moet ik haar iedere dag zien en...'
'Dadelijk zegt ze ja,' zei ik glimlachend.
'Jij hebt makkelijk praten,' zei Marlieke zuchtend. 'Jij had drie mannen achter je aanlopen deze zomer.'
'Jij had Jesse achter je aanlopen,' zei ik grijnzend.
'Ach hou op over die stalker,' zuchtte Marlieke. 'Als ik nog een keer van hem hoor ga ik naar de politie.'
'Is het zo erg?' vroeg ik bezorgd.
'Nee, maar het is heel vervelend.'