52.

De jongen keek haar verbaasd aan. 'J-Je bent wakker?' vroeg hij niet-begrijpend.
Anna zuchtte. 'Nee, ik ben dood, slimmerd,'
Harry grinnikte en een traan verliet zijn mondhoek. Anna kon het laten om naar zijn lippen te staren, de lippen die ze net nog proefde.
'Wat heb je allemaal gehoord?' vroeg hij aan haar.
'Dat je van me houdt en ik vóelde dat je me kuste,' zei ze en al haar bloed steeg naar haar wangen. Anna zag dat bij Harry het zelfde was gebeurd, als hij bloosde was hij zo schattig.
'Ik.. Uhh.. Nou...,' stotterde hij onzeker.
Anna glimlachte. 'Ik hou ook van jou,' verliet onzeker haar lippen.
Harry keek haar breed glimlachend aan. 'Echt?'
Anna knikte lachend en trok hem aan zijn kraag dichterbij. Hun hoofden gingen naar elkaar toe en het zou echt iets voor Anna zijn geweest als ze nu moest hoesten of dat haar neus tegen Harry's neus aanbotste. Gelukkig gebeurde dat niet en vonden hun lippen al snel elkaar.
De vlinders in Anna's buik fladderden als malloten in het rond en een gelukzalig gevoel overweldigde haar.
'Harry! Harry! Harry! O..,' zei Louis enthousiast en stopte gelijk met praten toen hij Anna en Harry zag zoenen.
Anna en Harry onderbroken hun zoen en keken Louis glimlachend aan. 'Vertel Louis, wat is er?'
'Petunia en Helena zijn opgepakt! Petunia krijgt hoogstwaarschijnlijk levenslang en Helena krijgt hoogstwaarschijnlijk vijf jaar,' zei hij enthousiast.
'Dat is geweldig, Lou!' zeiden Anna en Harry tegelijk.