Chapter 2

Ik had gister een telefoontje gekregen dat ik naar Raimon jr. High moest komen. Ik deed mijn sportkleding aan en pakte mijn waterfles. Laurel stond erop met sierlijke letters. Ik glimlachte dit deed me altijd denken aan mijn team. Ik was van plan eerst langs school te gaan om mijn teamgenoten nog te zien. Toen ik aankwam werd ik vrolijk ontvangen. "Hoi Johan zullen we even snel een potje doen?" Vroeg ik. Johan knikte en haalde het team erbij. Ik liep op mijn gemak naar het veld toe. "Hey Lor." Zei Troy. "Oh hey Wolfy." Zei ik vrolijk. We liepen samen naar het veld en schoten even over. "Daar is Johan al." Zei Troy ineens. Ik schoot de bal naar hem. Iedereen ging is positie staan voor een wedstrijdje. Het fluitje ging en ik kreeg de bal. Ik rende naar voren. Zodra ik zag dat iedereen zich op mij focuste schoot ik de bal naar Burt. Burt rende een stuk verder dan mij waardoor ik meer naar voren rende. Hij schoot de bal naar mij en ik schoot op het doel. Nathan hield hem tegen. Ik keek op de klok die aan de muur hing. "Nog een kwartiertje." Riep ik.

"Succes Lor we duimen voor je." Zei Troy. Ik glimlachte. Johan gaf mij een hand. "Succes kleine." Zei hij glimlachend. Ik was een halve kop kleiner dan dat hij was. Ik liep langzaam naar Raimon jr. High. Toen ik later binnenkwam in een gebouw waren er al een paar jongens. Ze keken me verbaasd aan. "Wat nog nooit een meisje gezien ofzo?" Vroeg ik bot. Ik zuchtte en ging tegen de muur aan staan. Na een tijdje was iedereen er en kwamen er begeleiders binnen. "Jullie worden opgesplitst in 2 groepen en we gaan kijken hoe jullie spelen voor Inazuma Japan." Zei een man. "En dat is?" Vroeg ik. "Het team dat wereldwijd gaat spelen voor Japan." Zei de man. Ik knikte en duwde mezelf van de muur af. Ik werd bij groep B gevoegd. "Wat is jou naam?" Vroeg Jude. Ik trok een scheve glimlach alsof ik niks wou zeggen. "Mijn naam is Laurel." Zei ik uit het niets. "Laurel wie?" Vroeg Axel. "Ik weet jullie achternamen toch ook niet." Zei ik boos. "Je weet onze namen nog niet eens dus ff dimmen." Zei Jude. "Uhm ik weet wel hoe jullie heten, wie kent Raimon nou niet na al hun dappere reddingen." Zei ik wapperend met mijn handen. Ik ging op mijn vaste positie staan en zodra het fluitje klonk stormde ik met de bal naar voren. Ik zou mijn uiterste best doen en mezelf vooral niet forceren. Ik knipperde en ik voelde het rare gevoel weer. Ik slikte om het te laten zakken maar dat deed het niet. Ik rende harder en schoot op het doel. Het zag eruit als een krachtig schot maar ik wist zeker dat hij hem tegen hield. Ik had al wel een heel schot bedacht maar nooit geprobeerd. En deze keer moest het gelijk lukken. Het andere team nam uit en ik rende op de bal af. Ik werd getackeld en viel op de grond. Ik kreunde en stond vervolgens een beetje grommend op. Ze speelde gewoon verder en ik remde naar de bal. Ik pakte de bal af van David en rende snel naar het doel en schoot met Wyvern Tyfoon. De ontstond een grote draak en ik schoot de bal richting het doel. Er kwamen witte stralen achter de bal en de draak brulde en de bal versnelde en ging iets naar rechts. Ik scoorde en ik keek naar de grond. Ik viel bijna naar achter en ik keek versuft voor me uit. "Wat was dat?" Vroeg Jude. "Niks om je zorgen over te maken." Zei ik ongeïntresseerd. Ik rende weer terug in de buurt van mijn plek. Was Johan of Troy hier maar.