053.

--Mathias--
" Eindelijk terug. Ik wist niet dat ik daar zo blij om kon worden." Zei ik.
" Je hebt gelijk die tempel geeft me de kriebels." Zei Kim."
" Jullie moeten nu echt wat eten." Zei Yuta erachteraan.
" Mijn hoofd is niet echt in staat om te eten Yuta begrijpt dat dan." Zei kim.
" En wat valt er bij jouw onder voedsel?" Zei ik.
Ik en Kim keken Yuta heel verwachting vol aan en het was in de tussen tijd vrij wel stil.
" Wat voor mij onder eten verstaat is voor jullie niet 100% goed...Ik weet hoe dusverre jullie ontwikkeld zijn. Ik heb wel menselijke voedsel dingen voor jullie inclusief die groentes dinges. Blegh... Ik snap niet dat jullie dat 15 jaar heb kunnen volhouden...
" Onze geheugen zeggen dat we niks anders hebben gehad... Dus sorry als we je teleurstellen maar het zelfde als vroeger is heel moeilijk voor ons." Zei Kim...
Ik lette niet meer op van wat ze zeiden. Ze hadden namelijk nog een hele conversatie op... Ik kreeg ruis en pijnlijke steken door mijn lichaam en kop. Ik keek naar mijn handen. Het waren geen handen meer. Geen enkel detail was nog menselijk op m'n handen. De vorm de kleur het soort huid. Het was geen mensenhand meer. Absoluut geen mensen hand... Daarna ging Ik proberen ongemerkt naar buiten te lopen.