Foto bij 018

Ik sprong uit mijn bed en liep de badkamer in. Weer had ik mijn spullen klaar gelegd. Ik liep de douche in en waste mijn haren. Ik stapte de douche weer uit en droogde me af. Ik trok een skinny jeans, zwart topje, een rood Adidas vest met witte strepen en zwart met rode Adidas sneakers. Ik kamde mijn haren en deed ze in een perfecte staart. Ik deed snel wat make- up op. Ik liep de leerlingenkamer uit de gang in. Lucy hoorde ik iemand roepen. Ik herkende de stem van Draco. Ik draaide me om en zei bot wat moet je. Lucy het spijt me echt van gister zei hij lief. Ik keek in zijn grijze ogen. Zijn twinkelende grijze ogen. Ze waren zo mooi dat ik er in smolt. Hoe kon ik deze jongen vertrouwen? Hij is zo kill en gemeen. Hij maakt iedereen bang en daar heeft hij plezier in. Mensen die hem iets doen zullen daarna compleet vernietigd worden. Ze zouden zoveel spijt hebben. Draco dit keer vergeef ik het je niet. Dit keer ben ik boos zei ik. Dat verdien ik, maar ik wil dat je weet dat het me heel erg spijt zei hij. Niet van Potter en zijn vriendjes, maar jou had ik nooit willen verraden. Ik zal Potter en zijn vriendje nooit mogen dat zeg ik eerlijk, maar voor jou doe ik mijn best jij bent voor mij een echte vriendin ik wil je niet kwijt raken zei hij zo gelovig. Hoe weet ik dat ik je kan vertrouwen? Zei ik. Ik weet dat dat onmogelijk lijkt, maar ik wil jou geen pijn doen zei hij. Ik keek weer in zijn ogen en ik zag dat hij het meende. Nee ik kon hem niet vertrouwen hij zou me toch verraden. Sorry Draco maar ik geloof je niet meer. We kunnen geen vrienden meer zijn zei ik kill. Ik draaide me weg van hem en liep weg. Ik keek geen een keer om. Ik liep snel door naar de grote zaal en ging zitten. Er zaten bijna geen leerlingen in de zaal. Lucy hoorde ik iemand roepen. Ik hoopte vurig dat het niet Draco was. Lucy wat was er nou gisteravond? Vroeg de stem. Ik draaide me en keek recht in Hermeliens gezicht. Ik omhelsde haar stevig en barste in tranen uit. Ik huilde om mijn droom en omdat ik zo gemeen was geweest tegen Draco. Ik huilde omdat ik naar huis wilde naar mijn tante. Ik miste haar gerustelende woorden. Haar fijne glimlach dat me weer blij maakte. Ik miste mijn beste vrienden. Ik miste Maurice. Hij was er wanneer ik hem nodig had. Ik liet Hermelien los en legde mijn hoofd in mijn handen. Hermelien stond op en trok me overeind. We liepen samen door de gangen terug naar de leerlingenkamer. Iedereen keek naar mijn betraande gezicht. De meeste leefde mee, maar een paar Zwadderaars lachte me alleen maar uit. Draco stond tegen een muur samen met Korzel en Kwast. Draco lachte niet, maar Korzel en Kwast lagen in een deuk. Eindelijk waren we bij de leerlingenkamer. We liepen naar binnen en we gingen op de bank zitten. Harry en Ron zaten beide in een stoel en keken me bezorgt aan. Ik vertelde ze alles. Over mijn droom en over Draco. Harry stond op en knuffelde me. Ik leef nog en ik ben niet van plan je in de steek te laten fluisterde hij in mijn oor. Ik was hem dankbaar voor die woorden. Ik voelde me gelijk beter. Wat Draco betreft zei Hermelien. Hij speelde vast een spelletje met je zei Ron. Het is beter zo zei Harry. Ik weet het, maar ik voel me gewoon zo schuldig hij leek echt verdrietig zei ik. Dat zijn gewoon gemene trucjes zei Harry. Je hebt hem niet nodig. Je hebt ons en wij zullen er altijd voor je zijn zei Ron. Ik lachte. Zij wisten me altijd op te vrolijken.

Reageer (1)

  • RachelMJ

    Goedzoo blij zo door gaan tegen draco
    yaay je schrijft btw goooed

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen