Chapter 12

De dag na het feestje.

Ik lag nog te slapen. Gister bleek het dus dat Lexi een wedstrijd had gedaan. Ik heb er niks van mee gekregen gelukkig. Ik voelde dat ik werd opgetild. Ik bleef maar gewoon stil liggen met mijn ogen dicht. Ik sloeg met mijn arm de persoon die mijn rug omhoog hield. Hmm ik kon niet raden wie het was. Ik werd ergens neergelegd en er gebeurde niks ik opende mijn oog een beetje en zag nog net een voet om de deur verschijnen. Een tijdje later had ik mezelf al op mijn zij gerold. Ik hoorde voetstappen, ze kwamen steeds dichterbij. Plons! Klonk het water dat op de tegels kwam. Ik werd nat en stond gelijk op. "David! Caleb! Grrr." Gromde ik. Ze begonnen te lachen en rende weg. Ik rende in mijn favoriete slaapkleding (een soort voetbal broekje en een hemd) achter ze aan. Ik was ze uiteindelijk kwijt. Ik liep weer terug naar het huis waar we verbleven. Ik vond het zo jammer dat Johan of Troy dit niet kon zien. Ik liep tegen iemand op maar ik was te diep in mijn gedachtes. "Laurel? Alles oké?" Vroeg Hurley. Ik keek om en mijn gedachtes vervaagde. "Kun je me helpen om David en Caleb terug te pakken?" Vroeg ik met puppy-oogjes. Hij grinnikte "Vooruit wat wil je doen?" Vroeg hij. "Nou het gaat zo."

Alles stond klaar om Caleb of David terug te pakken. Ik knikte naar Hurley die vroeg om wat hulp van iemand. Ik hoefde alleen aan het touw te trekken als er iemand onderdoor kwam. Er stond iemand op en liep maar Hurley toe. Hij gebaarde snel iets maar ik snapte het niet. Ik trok aan het touw en er viel een gelei achtig iets over Nathan heen. "Hurley!" Riep ik boos. Hij keek van mij naar Nathan. Ik klom snel van mijn plek en trok Nathan mee naar de badkamer. "Eens kijken." Zei ik. Ik liet Nathan zitten en ik waste zijn haren voordat het spul ging plakken. Toen ik alles eruit had liet ik Nathan alleen zodat hij kon douchen. Ik liep naar de woonkamer. Er was geen plek meer om te zitten, op de ene bank zaten Lexi,Jude,Axel en Mark en op de andere David,Hurley,Austin en Caleb. De rest stond er om heen of was ergens anders. Ik dacht even na maar liet me toen op de bank vallen met mijn rug richting de jongens. Blijkbaar schrokken ze. "Ha! Heb ik je te pakken!" Zei ik lachend. Ik begon tegen Hurley's hand aan te slaan. Caleb negeerde mijn voeten net als Austin die alleen af en toe in mijn knie holte prikte. David keek nogal verbaasd. "Hurley is raar." Zei ik lachend. Niemand anders lachte en ik schaamde me een beetje.

Ik zat rustig tussen Hurley en David in. We keken naar een of ander raar programma. Ik kon mijn aandacht er niet bijhouden en keek langs David naar buiten. Nathan was ondertussen alweer klaar met douchen en was met Jordan en Xavier naar het winkelcentrum gegaan. Ik was van plan ook te gaan maar ik had geen zin om te vragen. "Wie gaat er mee naar het winkelcentrum?" Vroeg Jude. "Ikke!" Riep ik. Nog een paar mensen stemde in. "Laurel sta je nog ns op?" Vroeg Jude. "Nee ben te moe denk ik." Zei ik simpel. Jude zuchtte en ik deed hem kinderachtig na. Ik werd over iemand's schouder gegooid. Ik was te lui om iets te doen. Ik wist niet over wie zijn schouder ik hing. Toen ik werd neergezet zag ik pas dat het Hurley was. "Waar gaan we heen?" Vroeg ik. "Laten we daar kijken." Zei Lexi die naar een kledingwinkel wees. We liepen naar de kledingwinkel. De jongens zuchtte. Ik paste kleding samen met Lexi. Eerst kwam ik met een setje naar buiten. Een paar jongens keken afkeurend naar de kleren. Daarna het volgende setje. Ze knikte goed keurend dit keer.

Nadat we uitgeshopt waren was er niemand in het huis. Ik ging gelijk op de bank liggen. Binnen een paar seconden lag ik naast de bank. "Caleb!" Schreeuwde ik kinderachtig. Ik kroop weer op de bank. De jongens waren het er blijkbaar niet mee eens dat ik de bank voor mezelf nam. Ik werd er steeds vanaf gesleurd. "Hou op of ik sla jullie in jullie voetballetjes!" Riep ik gemeen. De jongens lieten me met rust. Hurley plofte gewoon naast me op de bank. Ik trapte hem tegen zijn been aan. "Lexi wat is er gister avond eigenlijk gebeurt?" Vroeg ik. Iedereen werd stil en ik keek Lexi verwachtingsvol aan.